ห้วงอากาศเอกาเธอว้าเหว่ ลมเร่หอบฟางฝันไปฝั่งไหน หยิ่งศรัทธายิ้มผยองสิ่งครองใจ เธอแขวนติดยึดไว้เป็นมรรคา เธอแย้มสิ่งมั่นผยองครรลองฝัน ตื่นตามองดูตะวันจะดีกว่า ! เห็นไหมสาว....นั่นชีวิต...นี่น้ำตา ในความจริงไหนละค่าอุดมการณ์ เราดื่มกินห้วงหายใจอวกาศ ลางคราวพลาดทิ้งเมล็ดพันธุ์เคยเพาะหว่าน ธรรมดา จริงแท้ ทุกต้องการ- ย่อมแปรเปลี่ยนทุกทิวารที่ผ่านลา ในห้วงอากาศเอกาอย่างว้าเหว่ เธอออกเร่เก็บฟางฝันไล่ตามหา อย่ายึดติดวิถีมั่นบนมรรคา ปล่อยศรัทธางอมฟ้าฝนบนโลกจริง ! ๒ มีนา ๔๙