ย่างก้าว...อุดมศึกษา(กลอนสุภาพ)

ขาว-กรมท่า

ณ มหาวิทยาลัย                
ที่ใครใครใคร่ได้จึงตั้งจิต
เพื่อพาฝันหลังฝ่าให้สมคิด
หาพิชิตสู่ศาสตร์สมกับตน
 
   อยากเป็นนั่นเป็นนี้ตั้งซะสิ
อย่ามัวมิลังเลต้องรีบค้น
เดี๋ยวอดได้อย่าหาฟ้าแกล้งดล
ให้ทุกข์ทนตามทางไม่อยากไป
   ปริญญาหวังหาไม่ใช่หรือ
ขอกำมือเป็นปั้นมั่นสุดใจ
ตั้งมั่นพร้อมไม่ว่าจะอยู่ไหน
จากอยู่ไกลสู่ใกล้ให้สมปอง
  ขาวชมพูแดงเหลืองไฉนหวัง
แต่ลับหลังที่อื่นต้องเป็นรอง
ก็มีชื่อจึงเยี่ยมกระเทียมดอง
หวังจับจองมากหวังพากันไป
  ค่านิยมแต่ละสถาบัน
ไม่เหมือนกันงงจริงช่างแปลกใจ
แค่ต่างถิ่นมาปนเกลียดจนไล่
เท่ากับใครไร้ชื่อตกไปเลย
   แต่ละที่ท่าทางต่างก็ดี
แต่ก็มีค่านิยมมาให้เฉย
ที่ไสนต่างก็ทิ้งเฉยเมย
เบื่อจังโว้ยพวกบ้าคว้าที่เด่น
   การเตรียมตัวใช่ว่าจะแต่เก่ง
แต่ตัวเก็งต้องตั้งพร้อมให้เป็น
หากตนโง่ถ้าพร้อมยังคนเข็ญ
ก็จะเป็นผู้คว้ามาใส่ใจ
     
    ถูกหาว่าโง่เง่าขอคงเก๋า
เดี๋ยวถ้าเขาเศร้าเองยามไม่ได้
ถึงวันนั้นจงโต้ขำกลับไป
ให้เขาได้สำนึกจากเยาะเย้ย
   
   ขอจงเริ่มตั้งใจให้มั่นมุ่ง
หวังพึ่งบุญบนบานห็อย่าเฉย
หวังขอโชคความรู้อย่าละเลย
ติวดั่งเคยแล้วค่อยพัฒนา
    อย่ามัวมาผลัดวันประกันพรุ่ง
ถ้าไม่มุ่งสิ้นหวังจักหวนหา
ให้ไขว่คว้าตามคำจำนรรจา
จงบอกว่า"ช่วงเตรียมนี้ขอสู้โว้ย"