คิดถึงใครคนหนึ่งซึ่งหงอยเหงา จากรักเก่าลาจากพรากไกลห่าง อุตส่าห์มอบความรักจากใจวาง มิคิดต่างเหลือใจเพื่อใครเลย แต่ต้องถูกเขาพรากและขากใส่ โอ้หนอใจแก้วตาล้าเกินเอ่ย จนมิอาจเปิดใจให้ใครเชย กลัวว่าเผยออกมาจะกล้ำกลืน อยู่ดีนะคนเหงาแม้เศร้าโศก ธรรมดาของโลกมีสุขชื่น ทั้งรังทุกข์คลุกเคล้าเฝ้าหยัดยืน จึงต้องฝืนทำใจยามร้ายมา ขอโทษนะคราจิตคิดถึงเจ้า เพราะเคยเหงาโศกศัลย์จนหาญกล้า หวังให้เธอผ่านพ้นมนต์มายา สิเนหาอาลัยไม่แน่นอน คืนนี้ร้างรุ่งสางฟ้าจ่างแจ้ง จงเข้มแข็งแกร่งกล้าโสมสมร ไม่มีใครทุกข์ซ้ำย้ำสังวร เดี๋ยวมีร้อนมีเย็นประเด็นตรอง ทำหน้าที่ประจำจำให้มั่น แต่ละวันรักตนอย่าหม่นหมอง ทั้งแม่พ่อก่อเกื้อจุนเจือครอง เจ้าจงมองให้เห็นจะเย็นใจ --------------------- บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก ๘ กุมภาพันธ์ ๒๕๔๙ เขียนไว้ในวันที่คิดถึง ณ ราตรีหนึ่งซึ่งเพิ่งพ้นผ่าน
10 กุมภาพันธ์ 2549 16:06 น. - comment id 559974
สวัสดีค่ะ..แวะมาเยี่ยมบ้านวรรณกรรมคนตัวเล็กค่ะ.. ไพเราะมากค่ะ..ภาพก็สวยด้วยค่ะ
10 กุมภาพันธ์ 2549 18:43 น. - comment id 560036
..... เอ พี่ชาย คิดถึงใครที่นี่แน่เลย ใช่ป่ะ ไผหว่า อย่าบอกน๊าว่าคิดถึงเจ้าฉางน้อย จอมป่วน อิอิ ไม่หรอกน่ะ พี่ชายไม่คิดถึงเราหรอก ก็เราทั้งซน ดื้อ และก็ชอบ งอแงด้วยซิ ใครก็ไม่รู้บอกฉางน้อยว่า อยากให้โตกว่านี้อีกหน่อย จะได้เลิก งอแง
10 กุมภาพันธ์ 2549 21:57 น. - comment id 560080
อยู่ดีนะคนเหงาแม้เศร้าสร้อย แล้วค่อยค่อยลืมเลือนให้เหมือนฝัน ทิ้งความเศร้าเฝ้าน้ำตาที่จาบัลย์ แล้วเปลี่ยนผันเป็นสดชื่นพลิกพื้นมา แต่งได้ดีค่ะ
11 กุมภาพันธ์ 2549 07:57 น. - comment id 560193
ความคิดถึงจากหนึ่งใจดวงนี้ อาจจะมีแตกต่างบางครั้งพร่า แต่ครั้งที่ตั้งจิตคิดขึ้นมา ปรารถนาให้เจ้าหายเศร้าตรม ขอบคุณ/ขอบใจ ทุกแรงกำลังใจ รวมทั้งการแวะเยี่ยมบ้านตัวเล็ก ดื้อ ซน ก็เป็นคนได้ ถ้าไม่อยากเป็นลิงน้อย!
11 กุมภาพันธ์ 2549 08:15 น. - comment id 560209
สวัสดีค่ะ แวะมาอ่านค่ะ เคยไปเข้าอ่านงานของคุณนะค่ะ แต่ไม่เคยทักสักทีนะค่ะ