สุรีย์ยังผ่องแผ้ว แผดแสง หน้าที่ไม่เปลี่ยนแปลง เจิดจ้า บ้างหลบหมอกเมฆแฝง หลังม่าน สูรย์กลับยังแผดกล้า ส่องหล้ามิคลาย จันทร์ฉายยังแจ่มแจ้ง ตามกาล บ้างหลบหายไม่นาน เจิดจ้า แม้เป็นแค่บริวาร แห่งโลก ยังสาดแสงเด่นฟ้า แต่งแต้มราตรี คนที่มีทุกข์ท้อ ท่ามทาง อุปสรรคมากมายขวาง ต่อหน้า ฝั่งฝันยิ่งเลือนลาง พร่าพร่า ขอเถิดนะมิตรข้า อย่าได้ท้อเลย
3 กุมภาพันธ์ 2549 14:28 น. - comment id 557928
สวัสดีค่ะ ไม่ค่อยรู้เรื่องโคลงเท่าไหร่ค่ะ มีแต่โครงเครง แวะมาทักทายค่ะ
3 กุมภาพันธ์ 2549 14:51 น. - comment id 557951
เหมือนกันค่ะ..ไม่ค่อยรู้เรื่องโครงเลยอ่ะ..แต่อ่านแล้วก็เพราะดีนะ อินทรีย์น้อยล่องลอยโผผิน ติดปีกบินถิ่นแดนสุดแผ่นฟ้า วิหคเหินหาวทั่วท้องวนา สุขอุราพาเพลินชื่นชมกลอนเอย..
3 กุมภาพันธ์ 2549 14:53 น. - comment id 557953
อ่ะ..แก้ไข..คำว่าโครง..เปลี่ยนเป็นโคลงจ้า..
4 กุมภาพันธ์ 2549 01:31 น. - comment id 558123
ครับ จะไม่ท้อครับ กลอนเพราะดีครับ
4 กุมภาพันธ์ 2549 13:22 น. - comment id 558255
สวัสดีเช่นกันคับ แมงกุ๊ดจี่ บ้านเราหายหนาวยังคับ สวัสดีคับพี่นุช อินทรีน้อยล่องลอยโผผิน ติดปีกบินเสี่ยงภัยไปสุดฟ้า เพื่อเรียนรู้แลกเปลี่ยนเพื่อศึกษา เพื่อพิสูจน์คุณค่าแห่งชีวิต .........ว้าติดซะแล้ว ขอบคุณคับ สวัสดีคับเล็บมังกร เป็นกำลังใจให้นะคับ แต่ถึงคราฟ้าเปลี่ยนสีก้อหนักแน่นดีนะ