บนเส้นทางของนักสู้
น้ำตาหมอก
ฉันจะจุดเปลวไฟในใจเธอ
ให้ลุกไหม้อยู่เสมอไม่มอดหมอง
ใช้เปลวไฟเผาน้ำตาที่ตกนอง
แล้วมาเริ่มยุคทองของคนจน
นั่นทะมึนภูผาปราการแกร่ง
เราจะแข็งข้อหมัดงัดสักหน
ผาถล่มล่มทลายประจักษ์ประจญ
เราจะไม่ยอมทนจนตัวตาย
ไม่มีมนต์ดลบันดาลผลาญขวากหนาม
ไม่มีหรอกนิยามความง่ายง่าย
ไม่มีเทพเทวดาดังนิยาย
มีแต่กายกับใจฉกาจฉกรรจ์
ก่อนตะวันผันผ่านโรยม่านฟ้า
ความมืดทึบทึมทาเกินฝ่าฝัน
เมื่อคราวหนาวพราวหมอกระลอกควัน
คราวคิมหันต์หมอกหายกระจายวง
สักวันนะสักวันความฝันใฝ่
จะยืนยงยิ่งใหญ่ไม่เลือนหลง
อุปสรรคสักแสนแม้นมั่นคง
จะบั่นปลงลงเป็นผงธุลีคลี
ฉันไม่ปล่อยมือเธอหรอกที่รัก
ขอย้ำคำแน่นหนักไม่หน่ายหนี
ขอต่อสู้ทางนักสู้คู่คนดี
จนกว่าเพลงเสรีเริ่มบรรเลง