ข้าพเจ้าสบตาข้าพเจ้า แลไฟฝันสั่นร้าวท่ามกร้าวแข็ง นัยน์ตาบ่งชัดชีพข้าว่าไร้แรง หมดสิ้นซึ่งแสงแห่งดวงตา ข้าพเจ้าสบตาข้าพเจ้า ถามไถ่ไฝ่เล่าเฝ้าห่วงหา ตอบเถิดตอบถ้อยแห่งวิญญาณ์ วิสัชนาไร้ปุจฉาจึงข้าครวญ เว้ย!ท่านเหตุไฉนไร้แรงสิ้น ไฟฝันกลับคืนดินสิ้นเกินหวน แปรแล้วแปรเล่าเฝ้าแปรปรวน ตัวข้าล้วนพบประเด็นเห็นตนรวม ตัวตนตรงหน้าข้าใช่ไหม หรือไม่ใช่เพียงเทริดที่เอิดสวม หรือข้ามีสองชีวิตจิตกำกวม หรือข้าร่วมใช้ชีวากับข้าเอง ( แบ่งบรรเลงเพลงชีวิตจิตผูกพัน )