ฉันเปล่าเปลี่ยวเดียวดายใต้แสงจันทร์ ฉันโศกศัลย์จาบัลย์เหงาแสนเศร้าหมอง ฉันร้องไห้เหว่ว้าน้ำตานอง ฉันนั้นมองต้องเดือนดาวคราวลำพัง ฉันยืนบนพื้นไพรไร้เพื่อนมิตร ฉันท้อจิตอ่อนไหวในความหลัง ฉันเปล่าเปลี่ยวเดียวดายไร้กำลัง ฉันสิ้นหวังจะตั้งใจให้หวนคืน ฉันต้องทนคนเหยียดหยามประนามหมิ่น ฉันยลยินคำก่นด่าพาขมขื่น ฉันแบกรับกับความเจ็บทุกวันคืน ฉันสะดุ้งตกใจตื่นทุกคืนวัน ฉันมองหาผู้มาปลอบกลับไร้ร้าง ฉันอ้างว้างทางเปลี่ยวผู้เดียวฝัน ฉันขาดเพื่อนเตือนใจให้จาบัลย์ ฉันรำพันหงอยเหงาอยู่เพียงเดียวดาย ฉันมองดูเงาสะท้อนตอนอ่อนไหว ฉันเห็นเพื่อนเตือนใจในความหมาย ฉันไม่อยู่ผู้เดียวเปลี่ยวใจกาย ฉันเห็นชายผู้หนึ่งด้วยซึ้งใจ ฉันระบายถ่ายท้อต่อผู้นั้น ฉันรำพันวันวานกาลหมองไหม้ ฉันส่งผ่านความท้อต่อเขาไป ฉันอุ่นใจแม้เขาเงียบไม่พูดจา ฉันมีเงาเขาเป็นเพื่อนเหมือนชิดใกล้ ฉันปวดใจได้ระบายถ่ายปัญหา ฉันต้องพูดใต้แสงจันทร์วันเวลา ฉันอ่อนล้ามาระบายให้เงาฟัง
26 ตุลาคม 2548 15:10 น. - comment id 529946
เดินจากบ้านพี่ตามาเจอเหงา โอ้ย จะเป็นบ้าเอาทราบป่าวหนา ทำไมเจ้าความหงามันเก่งเป็นบ้า เกาะกินเพื่อน ฉันมา ตั้งหลายคน มาช่วยเตะ ความเหงา ไปให้ห่าง จะอ้างว้าง ไปใย ให้สับสน ลุกขึ้นมา ยืดแข้ง นะหน้ามล แล้วเตะมัน ให้พ้น ลงทะเล แวะมาเป็นกำลังใจจ้า อย่าเหงา นะ อย่าเหงา
27 ตุลาคม 2548 20:42 น. - comment id 534175
ก็ยังดีนะคะ... ดีกว่าบางคน... ที่มีแต่ น้ำ ต า เป็นเพื่อน
26 ตุลาคม 2548 11:40 น. - comment id 534425
..คุยกับเงา..ในยามเหงา..ระบายความทุกข์.. เพื่อผ่อนคลาย..
26 ตุลาคม 2548 16:37 น. - comment id 536696
มานั่งฟังเป็นเพื่อนเงาอีกที...
26 ตุลาคม 2548 21:50 น. - comment id 536797
เธอมีฉันเป็นเงาเฝ้าห่วงหา เธอมีฉันเสมอมาอย่าหวั่นไหว เธอมีฉันเป็นเพื่อนย้ำเตือนใจ เธอมีฉันอย่าไปเศร้าเดียวดาย แหมจะเดียวดายยังไงกันจ๊ะ ยังมีเราอยู่ทั้งคน อิอิ