บทนิทาน กระพริบระยิบพลิ้ว................ลิ่วลม กลางหมู่แสงดาวพรม.......พร่างฟ้า เทียบเคียงรัสมีชม................จันทร์ส่อง นภา ขันแข่งด้วยแกร่งกล้า.......คิดท้าแสงจันทร์ ดาวเห็นระเด่นอ้า........เจ้าแมลง ตัวเล็กคิดแสดง.........แข่งสู้ ระยิบระยับแจ้ง..........ประจักษ์ สาดส่อง ลอยล่องนภาผู้............เย้ยเยาะ เจ้าจันทร์ จันทร์เจ้าบ้างเอ่ยเอื้อน.....วจี ไยเหล่าแมลงเหล่านี้..............แข่งข้า แสงฤาเล่าเราชี้..........ริบหรี่ หม่นมัว ไยจึ่งเจ้าคิดท้า.........เทียบไท้ ตัวเรา คำกล่าวเจ้าหิ่งห้อย.......น้อยใหญ่ ข้าแค่เพียงอาศัย........ค้นคู่ ความมืดมิเห็นได้.......ดังเช่น กลางวัน จึ่งส่งแสงให้รู้...........หนึ่งผู้ เฝ้าคอย ข้ามิคิดท้าท่าน..........เห็นควร เฉกเช่นในสำนวน.......ปักษ์ไว้ ข้าเพียงหนึ่งน้อยล้วน......ด้อยนัก ท่านก็เห็นเช่นได้........สิ่งสัตย์ ความจริง ดาวและเดือนต่างพิศ.......รู้ความ รู้คิดลิขิตตาม..............หิ่งห้อย จริงแท้แก่คำถาม.........พร่ำเอ่ย คำไป เห็นชัดด้วยเห็นคล้อย......เหตุนั้น สัจวจีฯ รำพันรักด้วยคิดถึง ล่องละลิ้วพลิ้วแสงใสไหวระยับ เคียงคู่กับดาราจันทราแสง สวยลมเคลื่อนเลื่อนหมู่ผู้แมลง ล่องด้วยแสงแข่งจันทร์เจ้าลำเนาลอย เหมือนดาวเคลื่อนเดือนคล้อยลอยตามสาย ผ่านแมกไม้แพรพรรณอันน้อยใหญ่ ระยับยิบกระพริบกระทบไพร ลมพลิ้วไหวไม้สั่นไหวหวั่นอุรา สายลมโชยโหยหาค่าความรัก ฝากสลักรักไปในเวหา วอนหิ่งห้อยน้อยใหญ่ให้นำพา สื่อภาษาค่ารักมั่นให้ผันตาม แม้เวลาคราใดใจรักมั่น ด้วยสัมพันธ์อันมั่นคงตรงคำถาม ความรักจริงหิ่งห้อยลอยลมตาม ฝากข้อความตามลมเลื่อนเคลื่อนที่ไป แสงหิ่งห้อยเป็นสื่อสายหมายสัมพันธ์ สัญญาณนั้นครั้นกระพริบระยิบไหว ค่าความรักสลักสัญญาพาคู่ใจ ด้วยดวงใจใฝ่เพียงเจ้าตราบนิรันดร์
12 ตุลาคม 2548 14:47 น. - comment id 526400
...นิทาน..คิดถึง..รวมอยู่ด้วยกัน.. แต่ก็มีความสุข...ที่ได้เห็นหิ่งห้อย.. ................ใต้แสงจันทร์.............
12 ตุลาคม 2548 15:35 น. - comment id 526413
หลายเดือนก่อน ที่อัมพวา .. ตื่นเต้นกับการชมหิ่งห้อยที่ระยิบระยับแสงพราวรอบต้นลำพู อยากถ่ายภาพมาอวด แต่ถ่ายแล้วไม่เห็นหิ่งห้อยเลย นึกอยู่ในใจ อยากบอกเพื่อนอีกคน เขาเพิ่งกลับจากเมกา สักพักเขาโทรมา \"นี่เธอ ตอนนี้เราเห็นหิ่งห้อยด้วยล่ะ ...\" อยากอวดเขา อยากให้เขาเห็นความงดงามที่ปรากฏตรงหน้านั้น เสียงหัวเราะของเขา ราวกับเราเป็นคนที่เชยเสียจริง \"ไม่เคยเห็นหิ่งห้อยหรือครับ\" \".. อื้อ ไม่เคยเห็นของจริง\" วันนี้อ่านโคลง และ กลอนของคุณ ทำให้นึกถึงภาพสุขนั้น คำว่า ใย .. น่าจะเป็น ไย (ไม้มลาย) ว่างั้นไหมคะ มิตรภาพตราบสิ้นฟ้า
12 ตุลาคม 2548 16:04 น. - comment id 526428
...อ่า..ใช่ครับ..ไย (ไม้มลาย..) ผิดไปแล้วคร้าบ ขอประทานโทษครับ..
12 ตุลาคม 2548 18:07 น. - comment id 526479
เจ้าหิ่งห้อยลอยร่างข้างลำพู เฝ้ามองดูเงาจันทร์ผันผ่องแสง คิดว่าใกล้ในระยะของแมลง คราวฟ้าแจ้งจันทร์หายไกลเหลือเกิน ...มาอ่านค่ะ
13 ธันวาคม 2550 20:10 น. - comment id 799662
ดีมากเลย