เบื่อหน่ายถ่ายท้อต่อชีวิต จึงลิขิตสุนทรกลอนเล่าขาน เพื่อปลดเปลื้องเรื่องที่ท้อต่อวันวาน ด้วยดวงมาลย์รานร้าวคราวอ่อนแอ ฉันอับจนหนทางอย่างมืดมน มันสับสนปนท้อไร้ข้อแก้ ความไว้เนื้อเชื่อให้ให้เปลี่ยนแปร ทั้งคนรักเพื่อนแท้ที่แปรไป เหมือนโดนทิ้งประวิงวนเมื่อค้นคิด ใช้ดวงจิตพิจารณาหาความได้ เมื่อพวกเขาไม่เฝ้าเอ่ยเผยความนัย ก็รู้ได้ในท่วงท่าภาษาสัมพันธ์ ความรู้สึกนึกน้อยใจยามไร้ร้าง คนคิดห่างต่างหยามเหยียดให้เย้ยหยัน ทนเจ็บปวดรวดร้าวเหงาเศร้าจาบัลย์ อยากจะตายวายชีวันเมื่อมันตรม ใจเอ่ยใจไม่รู้ว่าค่าแค่ไหน จะรับได้ในทุกข์ท้อต่อทับทม ใจคงขาดมาตรแม้นแสนระทม ความขื่นขมถมไม่สิ้นคงดิ้นตาย อีกไม่นานผ่านผันฉันคงสิ้น คงดับดิ้นตรอมใจในความหมาย ความทุกข์ท้อต่อยอดทอดไม่วาย สิ่งที่หมายคงวายปราณด้วยตรมตรอม
8 ตุลาคม 2548 13:12 น. - comment id 524996
..เหนื่อยหน่าย..เบื่อ..ชีวิตที่เป็นอย่างนี้.. มันไม่มีอะไรดีขึ้นเลย...
8 ตุลาคม 2548 13:30 น. - comment id 525003
น้องชาย.. เสียดายชายชื่อเพชรพรรณรายมากล้ำค่า เพียงไหวหวั่นกับคำคนที่ผ่านมา รู้ไหมว่าอัญมณีใจอยู่ในนี้ ที่.. บ้านภายในใครฤาหมายมากรายกล้ำ หากปิดงำซ่อนสุขทุกข์ก็หนี อย่าตรอมใจเลยนะเจ้าคนดี พี่พุดมีอ้อมแขนกอดแทนรัก... รักห่วงใยมาก
8 ตุลาคม 2548 13:42 น. - comment id 525011
อย่าท้อนะคะ
8 ตุลาคม 2548 14:21 น. - comment id 525033
ความรู้สึกนึก ยังกรุ่น ๆ ในความเป็นไปเลยค่ะ
8 ตุลาคม 2548 14:55 น. - comment id 525053
อื่ม .... อย่าเพิ่งหน่ายสิคะ ... มาอยู่เป็นเพื่อนเพื่อก่อกวนใจให้วุ้ยวายดีกว่า ... มันก็ต้องมีบ้างที่รู้สึกแบบนี้ แต่ว่าสิ่งดี ๆ มันก็มีให้ได้ชื่นใจหากผ่านมันมาได้ .. สู้ ๆ ค่ะ