เธอ..ขวัญชีวิต

เรามาพูดกันเถอะเธอจ๋า
ด้วยวาจาที่เป็นมิตร
ชัยชนะแห่งถูกหรือผิด
ฉันไม่คิดสิ่งใด
เสียงสะอื้นในห้องนอน
ผ่อนใจลง ฟังสิ.. ได้ยินไหม
นั่นเขา มิใช่หรือ คือดวงใจ
วินาที เดียวดาย.. ไร้เรา
มองบ้านเราสิเธอจ๋า
เคหาอันซึมเศร้า
อาจเป็นแค่เรื่องเล็กเล็กของสองเรา
ข้างทางแห่งความเหงา ..ชีวิต
พอที เถอะเธอจ๋า
หรือเธอควรสรุปว่า ตัวฉันผิด..
กลางห้องเย็นเยียบฝ้าเพดานมืดมิด
ฉันผิด.. ขวัญชีวิต ..แห่งฉัน
..................................................
ขออภัยสำหรับสำผัสซ้ำ
บทนี้ไม่อยากสนใจและแก้ครับ

ให้ดาว 0 ดาว

1 2 3 4 5

0 ดาวจาก 0 คน

ธรรม ทัพบูรพา 26 ก.ย. 2548 11:13 น. - ID 81571

887

URL แบบสั้น https://www.thaipoem.com/poem/81571 ที่มา: ธรรม ทัพบูรพา

comments powered by Disqus

น้ำตานาง

26 กันยายน 2548 12:24 น. - comment id 519143

 บางสิ่งรู้คุณค่า เมื่อสิ่งนั้นขาดหายไป
           ค่ำคืนคงเหงา เมื่อขาดเจ้าเคลียคลอ
           เหงานะ


  .......แด่คุณ

ธรรม

26 กันยายน 2548 16:22 น. - comment id 519271

รักกัน ยอมๆ กันบ้าง เรื่องก็จบครับ
สงสารลูกที่นอนฟังเสียงอยู่ในห้อง

บทนี้แด่ \"ชีวิตครอบครัว\"ครับ

พุด..สาวบ้านนา

26 กันยายน 2548 23:25 น. - comment id 519474


พุดพัดชารักงานคุณมากค่ะ
และ
ชื่นชมมากแทบทุกบทที่รจนา
ที่สื่อสะท้อนถึง กวีที่มีจิตสำนึกถึงสังคมค่ะ
และ
รักบท..ความรักนักละเมอมากค่ะ

สำหรับบทนี่
เพราะ..ชื่อขวัญค่ะเลยชอบเป็นพิเศษค่ะ

เวลาไปอ่านงานพุดพัดชา
ต้องมีเวลาและ
นอนไม่หลับค่ะ
รับรองหลับสบายค่ะ
ก่อนจะจบด้วยอิอิ

ธรรม ทัพบูรพา

27 กันยายน 2548 11:19 น. - comment id 519673

ดีใจที่มีเพื่อน
ดีใจที่มีคนรักงานของเราครับ

เช่นกันนะครับ
บทละเมอผมฝันถึงคู่รักในจินตนาการ
มันก็คงอยู่อย่างนั้น อยู่ในนั้น..มันไม่มีในโลกความเป็นจริงครับ

งานคูรพุดยาวแต่ไหล ไม่น่าเบื่อหรอกครับ
ต้องถามตัวเองว่าจะอ่านเอาอะไรก่อน

+ comment แสดงความคิดเห็น