เธอ
ธรรม ทัพบูรพา
เธอผู้มาจากบ้านลานความรัก
ผู้สมัคร ใจสู้ กู้ศักดิ์ศรี
บนความทุกข์ เบื้องต้น ความจนมี
หอบความดี ความซื่อ ถือศีลธรรม
เมืองต้อนรับ การมา ในมุมมืด
ทรชน ใจชืด ขยี้-ย่ำ
หยดน้ำตา ร่วงพรู คืนจดจำ
ผู้กระทำ ไม่ระคาย ละอายใจ
เธอคงไม่ โทษใคร ในความผิด
เช็ดน้ำตา เริ่มคิด ตั้งต้นใหม่
ด้วยกำลัง แห่งรัก เป็นหลักชัย
ไร้อ้อมแขน จากใคร ให้ผูกพัน
หรือชีวิต มีพอ ที่จะให้
เก็บทุกอย่าง ผนึกใน กำแพงกั้น
โลกแห่งรัก จะรอเธอ ชั่วนิรันดร์
เหลือบราตรี พรากฝัน เพียงวันวาน
แด่เธอ
ผู้ที่เราเคยทอดความรู้สึกทางวาจา ความเข้าใจ ณ คืนนั้น