หน้าส่วนตัว
หอมแพรพรรณผืนนั้นหมองเจ้าของหมาง
สะอื้นพลางแนบแก้มกลิ่นแซมไหม
เดือนคล้อยดับประทับอกสะทกใจ
เจ้าของกลิ่นสิ้นเยื่อใย....ไกลลับแล้ว
คำเคยอ้อนค่อนดึกหวนนึกแปลบ
ยังหวามแวบไหวเรียงสำเนียงแว่ว
ระรื่นหูชี้ดูทางช้างเผือกแพรว
รักแน่แน่วแนวฟ้าไหนไปผูกพัน
กาลเวลาถวิลมิสิ้นสุด
ขอพรพุทธบูชาประสบฝัน
สิ่งใดร้ายกรายไกลหัวใจกัน
สุขรางวัลร่วมฟันฝ่าชะตากรรม
หวานคำนึงขึ้งคำนวณยากครวญใคร่
มิรู้ทำผิดใดไยมิพร่ำ
เงียบก่อนพายุไหวไล่กระทำ
มหันตโทษย้ำร้ายล้ำลึก
แพรใครมัดสงัดเศร้ารักเจ้าเอ๋ย
ไม่รู้เลยเคยชื่นอยู่มิรู้สึก
กลิ่นใครกอดหอมพลอดพร่ำยังรำลึก
บอกลมดึกพัดฟ้องเจ้าของเมิน
สัมผัสแพรแต่นี้มิอาจต้อง
คนหวังปองหมองใจไกลห่างเหิน
ลมฝนชะยิ่งกระหน่ำย้ำเหลือเกิน
เหมือนคนเพลินรักปลื้มแล้วลืมแพร
๑๑๑๑๑
plaing_piu 13 ก.ย. 2548 04:29 น. - ID 80986 
1744
25
0
13 กันยายน 2548 07:41 น. - comment id 514629
เหมือนคนเพลินรักปลื้มแล้วลืมแพร... ชอบวรรคนี้มากๆ เชียว มันพ้อได้อย่างเศร้าๆ... ปรกติชอบกุหลาบอยู่แล้ว... จึงชอบภาพที่คุณ plaing_piu นำมาประกอบมากๆ... มาสวัสดียามเช้าค่ะ
13 กันยายน 2548 08:15 น. - comment id 514636
ท่าทางจะมีแพรหลายผืนจนเจ้าของแพรที่ให้งอนมั้งคะ
13 กันยายน 2548 08:32 น. - comment id 514650
นึกถึงเพลงสไบแพรเลยอะ...
13 กันยายน 2548 08:37 น. - comment id 514656
หากพี่กลับมาซื้อผ้าตาๆฝากน้องบ้างเน้อ คิดถึงเพลงนี้จัง
13 กันยายน 2548 08:47 น. - comment id 514667
เห็นกอดแต่แพรไว้น่าใจหาย หมอนข้างอายเขาไม่กอดออดอ้อนฉัน ทั้งที่อยู่บานเตียงวางเคียงกัน แต่เขานั้นกอดแต่แพรไม่แคร์เรา เฮ้อ หมอนเศร้าจังเลย อยากเป็นแพรผืนนั้นบ้างจัง เชอะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
13 กันยายน 2548 09:42 น. - comment id 514687
มาจับโจรขโมยภาพค่ะ อิอิ แพรพรรณผืนไหนน้อ อยากรู้ๆๆๆๆๆๆๆๆ
13 กันยายน 2548 13:11 น. - comment id 514747
กรุ่นกลิ่นแพร หอมกลิ่นใจ ทักทายค่ะ : )
13 กันยายน 2548 13:50 น. - comment id 514768
ไพเราะและสวยงามจังเลยค่ะ
13 กันยายน 2548 13:52 น. - comment id 514769
เพราะจังเลยค่ะ
13 กันยายน 2548 19:21 น. - comment id 514849
ลงตัวทุกอย่างเลย แค่นี้นะ
13 กันยายน 2548 20:39 น. - comment id 514863
แอ๊ะ ...ป่าวนะ ป่วนจังไม่หมาง ไม่เมิน ไม่เหินห่างน๊า ..... บอกแล้ว ยังเหมือนเดิม อิอิ อย่าคิดมากจิ .. ..... เจ้าของแพร ไม่หมาง ไม่เมิน ไม่เหินห่าง แต่คนรับ อ้างว้าง กลับห่างหาย..ฮี่ ฮี่ มั่วๆๆ 555 ..... อย่าคิดมากดิ บอกแล้ว ให้แล้วให้เลย ไม่เอาคืนน๊า ..... (แล้วผ้าแพรสีฟ้าน้ำทะเลยังห่มนอนอยุ่ป่ะ คิดถึงคนให้บ้างน๊า กิ๊วๆๆๆๆ )....
13 กันยายน 2548 22:39 น. - comment id 514896
..ที่บ้านของเรน เรนก็มีผ้าแพรสีฟ้า.. และเรนต้องเอามาห่มทุกคืนด้วยดิคะ .. เพราะผ้าแพรผืนนั้น เป็นของขวัญวันเกิด..ที่พ่อซื้อให้เรน .... สัมผัสที่อบอุ่น .. เรนชอบผ้าแพรสีฟ้าที่สุดเลยคะ ..
..
14 กันยายน 2548 03:00 น. - comment id 514933
.........ตื่นขึ้นมาหาผ้าแพร ว้า หล่นข้างเตียง คิก คิก ...นึกว่าใครมาขโมยไปอีกแระ ..หวงๆๆ ..... เอ๊ๆ .. บทกลอนของพี่เรา ได้ขึ้นตัววิ่งแล้วนี่ เก่งแฮะ
14 กันยายน 2548 07:33 น. - comment id 514948
14 กันยายน 2548 14:05 น. - comment id 515159
14 กันยายน 2548 14:23 น. - comment id 515166
แวะมาอ่านค่ะ เป็นกลอนที่เศร้าและสวย ให้อารมณ์มากเลยค่ะ
25 กันยายน 2548 04:49 น. - comment id 518791
แพรผืนนั้นพรรณหมองเจ้าของหมาง ลืมแพรบางร้างสิ้นถวิลแน่ เคยหอมรื่นคืนวันความผันแปร เหลือเพียงแต่แลจำรอยคำนึง สวัสดีครับ...... โดยปกติกุหลาบให้ความรู้สึกดี สดชื่น หอม ให้ชีวิตชีวาเสมอ.. แต่กุหลาบนี้สีเศร้า เห็นว่าคงให้รู้สึกเข้ากับบรรยากาศและความรู้สึกของคน ยามฝนดึก.ได้บ้าง. ...ดีใจที่มีคนชอบครับ
25 กันยายน 2548 04:51 น. - comment id 518792
2..... คิดเอาเองเป็นเรื่องเสี่ยงภัยอย่างยิ่งนะ.....
25 กันยายน 2548 04:52 น. - comment id 518793
3........ นึกได้ครับ....แต่ไม่ใช่.
25 กันยายน 2548 04:55 น. - comment id 518794
4.......... ครับ...... แต่แพรนี้มิใช่อย่างเพลงว่า....มีนัยยิ่งกว่า
25 กันยายน 2548 05:01 น. - comment id 518795
5....... แพรนั้นเจ้าของหมาง แต่หมอนข้างมิหมางหมอง สิ่งใดไม่ง่ายลอง เกรงคนต้องชะตาตรม
25 กันยายน 2548 05:04 น. - comment id 518796
6....... ไม่ทราบว่ามีลิขสิทธิ์เมื่อไร ที่ไหน อย่างไร โม้ตามเคย...... ไม่บอก..อ่านเอง
25 กันยายน 2548 05:06 น. - comment id 518797
7........ กรุ่นกลิ่นแพร แพ้กลิ่นใจ.....
25 กันยายน 2548 05:09 น. - comment id 518798
8.......... ขอบคุณครับ..... ปรารถนาให้เจ้าของแพรรับรู้ความรู้สึกนี้ด้วยครับ..
25 กันยายน 2548 05:10 น. - comment id 518799
9........... ขอบคุณครับ.....
25 กันยายน 2548 05:25 น. - comment id 518801
10...... ขอบคุณครับ....... คงไม่ติดวิชารอ....
25 กันยายน 2548 05:30 น. - comment id 518802
11.......... มั่วจริงๆแหละ... แพรสีฟ้าน้ำทะเลใครที่ไหน..... สีม่วง .....ขอบอก
25 กันยายน 2548 05:34 น. - comment id 518803
12.......... แน่นอนเทียว แพรจากความหมายซึ่งอบอุ่น จากวันที่มีความหมาย จากคนให้ซึ่งรักและผูกพันเสมอ..........
25 กันยายน 2548 05:36 น. - comment id 518804
13............ อ้อ มีแพรเหมือนกัน.....หวงจริงอะ
25 กันยายน 2548 06:17 น. - comment id 518811
14.......... ขอบคุณครับ... ความคิด ความรู้สึก ภาพที่ต้องการสื่อคงไม่ต่างกัน สิ่งใดเป็นวัฒนธรรมที่สะท้อนวิถีชีวิตเรื่องราวดำรงอยู่ งดงามในถิ่น ในจิตสำนึกของผู้คน แม้เพียงเห็นเป็นเรื่องเฉพาะส่วน บางครั้ง มีรอยคำนึง โหยหา คนรับรู้แล้วเกิดอารมณ์ร่วม เช่นนี้ คิดว่าได้ให้สุนทรียแห่งชีวิตด้วยกัน ได้แบ่งปันทุกข์สุขกัน ยามที่รอบข้างรอบตัวสับสน สารพันปัญหารุมเร้าประดังไม่ขาดสาย...อย่างน้อยตัวเองก็ได้และให้สุขแล้ว.. จินตนาการในงานที่สื่อมาเช่นนี้ คงเติมแต่งความรู้สึกส่วนที่ขาดที่ล้นได้สำหรับบางคน..แต่มิใช่ความสมบูรณ์..และคงไม่หมายให้ติดยึดหรือจมกับสิ่ง กับตัวตนจนละเลยพุทธิธรรม ลืมธาติแท้ของสิ่งที่เป็นอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา.เสียสิ้น... สิ่งที่คุณพุดเอ่ยถึงมีอยู่จริงครับ สำหรับคนหลายคน....เป็นความทรงจำและความรู้สึกที่ดี รับรู้ได้ไม่เคยจืดจาง....
25 กันยายน 2548 06:30 น. - comment id 518812
15........ แพรผืนนั้นพันผูกใจสุขโศก ประสาโลกย์โยกสิ่ง..ไม่วิ่งหนี ดำรงมั่นพันธนาทุกท่าที เสียดายที่ฤดีใครไหวตามลม ขอบคุณครับที่มาทักทาย........
25 กันยายน 2548 06:32 น. - comment id 518813
16......... ยินดีและขอบคุณที่ชอบครับ
29 ตุลาคม 2550 07:58 น. - comment id 778868
บรรจงคิดครวญหาค่าในเลิศ ทุกฉายเฉิดประเสริฐล้ำย้ำโยงขวัญ ละเมียดยิ่งในคำนึงที่ตรึงวัน สิ่งละอันพันละน้อยค่อยร้อยเรียง อันใดหมายที่เกี่ยวสายส่งตรงถึง ต้องเป็นหนึ่งที่สุดในสรรเสียง ค่าที่จัดจากหัวใจใกล้ที่เคียง จึงพอเพียงควรใครหนึ่งในดวงใจ วานที่แนบแอบสาสน์พร้อมแพรผืน ยังสะอื้นผ่านฟ้าในหวั่นไหว เกรงคนรับจักทิ้งขว้างร้างน้ำใจ ไม่อาลัยในของหมายแทนกายนวล คำที่พร่ำวอนเว้าเศร้าจากจิต ตรึงติดนิจไม่เคยจางหรือผันผวน ใยเยื่อกว่าเยื่อใยเกินจะปรวน มอบวางถ้วนกว่าชีวินให้สิ้นแล้ว กลกาลวารถวิลผินพลัดพราก วิบากมากยากทิฐิริฝ่าแถว ต่างปกปิดสนิทเสน่หาที่ซอนแนว ต่างรั้นจนแคล้วคลาดบาดรอยราน หวามอาวรณ์อ่อนหวานจารจรดแน่น แม้ร้าวแสนในลาญแหลกของแตกฉาน ในเสน่หาอาลัยไห้กลกานต์ หากเผยผ่านในกาลก่อน...ไยซอนลา แพรพรรณผืนกลืนหัวใจคนให้อยู่ น้ำตาพรูยามฝากไกลไร้สิทธิ์หา คนส่งแพรแท้แนบใจตลอดเวลา คนมีอยู่ไม่รู้ว่ามีหัวใจใคร
16 พฤศจิกายน 2550 08:47 น. - comment id 789268
33.... มีหัวใจใครหนึ่งคงขึ้งจาก น้ำใจยากหยั่งถึงดึงดันได้ รู้สึกแปลกแยกกางระหว่างใจ เหตุผลใดไม่อาจสวาทวาย
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
