คุณค่าของ...การฟันฝ่า
ภูประกา
แสงเทียนดวงน้อยยังคอยเจ้า
แสงเงาของท้องฟ้ายังสดใส
แสงรุ่งอรุนยังยาวไกล
แสงไหนจะมาเทียบเปรียบแสงใจ
หนังสือเล่มน้อยค่อยค่อยอ่าน
อีกไม่นานแสงเทียนคงหลับไหล
พอลิบหรี่ตัวเจ้าคงหลับไป
จะมีใครคอยช่วยเจ้าหนอชีวี
อันความรู้ของเจ้ายังมีน้อย
จึงค่อยค่อยอ่านไปให้เกิดผล
สักวันหนึ่งเจ้าจะรู้ความอดทน
ช่วยบันดลให้เจ้าได้สุขเปรมปรี
อดีตาผ่านมาล้วนต้องยาก
ต้องลำบากตราตรำพร่ำหนักหนา
จะได้ช่วยให้แม่เจ้าได้พึ่งพา
เป็นหน้าตาสีสุขทุกคราเย็น
เมื่อคำนึงนึกถึงยามต้องครายาก
แม่ลำบากลำเค็ญเป็นหนักหนา
กว่าจะได้สิ่งใดใดให้เจ้ามา
คอยซัพพาตัวเจ้านานแรมปี
นับวันเวลาอันแสนยาวนาน
เป็นปราการให้ฝ่าฟันยันผ่านมา
ให้รำพึงถึงคุณผู้ที่เปลี่ยมคุณค่า
ให้หาปรีดาไปชั่วกาลนานเอย