เรือจ้างกลางแม่น้ำสายเลือด

วิจิตรวาทะลักษณ์

          เสียงวังเวง  เพลงสงคราม  ตามขับขาน
ในทุกย่าน  ผ่านเสียงปืน  อันขื่นขม
ระเบิดผ่าน  ร่านประดัง  ดั่งระรม
เพลงโศกตรม  จึงพรมพรั่ง  ดังระแวง
          มีเรือจ้าง  กลางแม่น้ำ  แห่งสายเลือด
ที่ถูกเชือด  ให้เลือดสาด  หาดระแหง
อุดมการณ์  ครูยิ่งใหญ่  ไม่เปลี่ยนแปลง
จึงลงแรง  เสี่ยงความตาย  หมายวิชา
	          เพื่อนครูเขา  หลายชีวิต  ปลิดจากร่าง
ให้เวิ้งว้าง  คงถึงตน  บนเบื้องหน้า
เห็นเด็กน้อย  ยังรอสอน  ป้อนวิชา
จึงยังกล้า  ยืนหยัด  มิปัดไป
	          ทั้งพ่อแม่  เพื่อนพี่น้อง  ร้องให้กลับ
อีกนานับ  หลากปัญหา  มาแข้ไข
เหนื่อยจากสอน  ยังพอทน  มิบ่นใด
แต่เหนื่อยใจ  มันหนักอึ้ง  จึ่งคร่ำครวญ
	          แต่ละวัน  เสียงปืนดัง  ยังไม่หาย
กี่คนตาย  กี่คนร้อง  ก้องโหยหวน
กี่ชีวิต  ต้องโศกเศร้า  เฝ้ารัญจวน
กี่เสียงครวญ  ประโคมคู่  อยู่ทุกวัน
	          ขอเอาด้าม  แดนขวานไทย  ใช้ฝังศพ
ให้ดินกลบ  ฝังร่าง  ครูอย่างฉัน
ให้เขารู้  ว่าศรัทธา  จรรยาบรรณ
ของครูนั้น  ไม่ย่อท้อ  ต่อสิ่งใด
	          อุทิศแล้ว  จิตวิญญาณ  อันแรงกล้า
เพื่อนำพา  เด็กสู่ทาง อย่างสดใส
หากเขาอยาก  ให้ลูกเขา  โง่เง่าไป
รออะไร  ฆ่าฉันสิ  มิขัดเคือง
          วิจิตรวาทะลักษณ์
          วันอาทิตย์ที่  14  สิงหาคม  2548
          21.01  น.