เก็บงันความฝัน..........เงียบเฉย เก็บงำไม่เคย.............แง้มฉาย เก็บงำความรู้สึก..........เดียวดาย เก็บตัวเอง.................เฉยแล้วเงียบงัน ไม่ยุติธรรมเลยกับหัวใจ ไม่เปิดโอกาสให้ใจได้คลายเหงา ไม่เบิกบาน ..หลบหลีก .ซบเซา ทุกๆวัน..เงียบเหงาอับเฉาด้านชา ทำไมไม่กล้าทำขลาด กลัวผิดกลัวพลาดกับปัญหา กลัวหัวใจให้ไปแล้วไม่ได้แลกกลับมา กลัวสูญเปล่ากับเวลาที่ตั้งใจ
14 สิงหาคม 2548 14:47 น. - comment id 503646
เก็บใจ เก็บกาย หน่ายหนีฝัน ทิ้งคืนวัน จันทรา อาทิตย์ฉาย ทิ้งรอยยิ้ม ปริ่มเปรมดิ์ เอมโอษฐ์อาย อยู่เดียวดาย เพียงหายใจ ไร้วิญญา. ลองลุกขึ้น จากมุมห้อง ของหัวใจ เดินตรงไป ยังหน้าต่าง ทางข้างหน้า แล้วลองแง้ม ชแล่มดู สู่ขอบฟ้า แสงเจิดจ้า อาทิตย์รุ่ง ทุกอรุณ. กลอนเศร้าๆ อ่านแล้วเหงาดีครับ แต่อย่าอยู่กับความกลัวจนมากไป ลองเปิดใจดู ดวงอาทิตย์ก็ดวงเดิม แต่มันก็ทำหน้าที่ส่องแสงให้โลกเราทุกเช้า ไม่เคยดับ แล้วประสาอะไรกับหัวใจของเราดวงนี้หล่ะครับ ดูแลมันดีๆ ไม่ใช่หัวใจใครที่ไหนซักหน่อย...
14 สิงหาคม 2548 17:14 น. - comment id 503674
กายเงียบแต่ใจไม่เงียบอ่า ลองฟังเสียงหัวใจซิ ว่ามันพยายามบอกอะไรเรา
14 สิงหาคม 2548 20:10 น. - comment id 503717
เงียบ..งัน..แล้วนิ่ง เพ่งตัวตน สิ่งรอบข้าง คงเห็นอะไร และได้.......สัจจธรรม
14 สิงหาคม 2548 20:35 น. - comment id 503724
ขอบคุณคะคุณ ละอองฝุ่น ได้กำลังใจดีจัง ขอบคุณค่ะ exterme life และคุณ plaing_piu ที่แวะมาให้กำลังใจ