...** เจ้านาง **...

ราชิกา

  **   หลับตาลง  ครั้งใด  ใยดวงจิต
พบนิมิต  หญิงงาม  ในความฝัน
ใบหน้าหวาน  พริ้งเพริศ  เลิศลาวัลย์
แย้มโอษฐ์พลัน  เยื้องย่าง  นางพญา
ขัตติยะ  ราชินี  ศรีเชียงแสน
ทั่วแว่นแคว้น  สุขสันต์  ให้หรรษา
อาณาจักร  ถิ่นฐาน  เมืองล้านนา
พระชายา  พร้อมองค์  ผู้ทรงธรรม์
ศกหนึ่งพัน  สี่ร้อย  แปดสิบหก
ขอมเร่งยก  ทัพใหญ่  ใจมหันต์
เข้าเข่นฆ่า  ชีพดับ  นับอนันต์
เจ้านางพลัน  ถูกจับเป็น  เช่นเชลย
นางทนทุกข์  ทดท้อ  รอคนรัก
จำต้องหัก  ใจพร่ำ  คำเฉลย
ชีวิตข้า  ชาตินี้  ขอสังเวย
คำสัตย์เคย  มั่นไว้  ในสัญญา
องค์เจ้านาง  ครางครวญ  ชวนเศร้าหมอง
น้ำตานอง  หลั่งริน  ถวิลหา
โอ้ราชัน  จากจร  ไม่ย้อนมา
ขออำลา    ดวงหทัย  จำไกลกัน
องค์ราชัน  กลับมา  หาคนรัก
ด้วยแน่นหนัก  รักแท้  มิแปรผัน
ขัตติยะ  ราชินี  ที่ผูกพัน
ปลิดชีวัน  ด้วยคมกริช  แห่งบิดา
ก่อนวิญญา  จะลาลับ  ไปกับร่าง
องค์เจ้านาง  พร้อมคู่  เสน่หา
ตั้งสัจจะ  อธิษฐาน  วานเทวา
ขอรักข้า  อย่าแคล้วคลาด  ทุกชาติไป
คือนิมิต  ความฝัน  ในวันก่อน
อดีตย้อน  พันปี   ที่สดใส
ภาพ**เจ้านาง**  สง่าแสน  ณ.แดนไกล
ประทับใน  ทิพย์สถาน  แห่งล้านนา........ฯ