บ่อยครั้งที่ฉันก็อยากยิ้มอย่างใครบ้าง แต่หัวใจลืมทางยิ้มแล้วเธอรู้ไหม หัวใจที่ขาดน้ำมาเติมใจ ย่อมแห้งเหี่ยวและเฉาไปตามเวลา เก็บงำความรู้สึกในใจ เกินกว่าใครจะเห็น ยิ้มได้หากใครอยากให้ฉันเป็น แต่อาจแฝงเช่นรอยน้ำตา อาจจะเข้มแข็งภายนอก แต่ภายในมันบอกว่าอ่อนแอรู้ไหม คนกลัวกลัวแสดงความกล้าเพื่ออะไร ไม่ใช่เพื่อรอใครสักคน มาเห็นใจ ลึกๆที่ใจแอบหวัง ว่าจะยังมีใครสักคนเห็นไหม ความกล้าของคนอ่อนแออย่างฉันไง ภาพลวงตาที่ใจมันสร้างมา และแล้วเมื่อเจอคนอย่างเธอ หัวใจมันล้นเอ่อทันทีรู้ไหม ความรู้สึกกลับเต็มทั้งใจ เมื่อมีใครรู้ว่าฉัน มันอ่อนแอ เธอมาดึงฉันออกจากมุมเปลี่ยว พาไปเที่ยวกับเพื่อนบ้าง ฉันไม่เหงา รอยยิ้มที่เคยแย้มบนความเศร้า กลับเป้นความ เข้าใจ อันอ่อนละมุน ถึงคราวที่คนอ่อนแอจะเข้มแข็ง ทิ้งความหวังลมๆแล้งๆให้ไกลห่าง เปิดประตูหัวใจให้ใครบ้าง ให้ใครต่างก้าวย่างสู่หัวใจ
28 กรกฎาคม 2548 12:56 น. - comment id 496780
จากคนเหงาคนหนึ่งต้องซึ้งจิต เมื่อใกล้ชิดคนดีที่ห่วงหา เปลี่ยนความเหงาเฝ้าชิดติดอุรา จึงนำพาสุขใจให้ได้ชม เมื่อมีความรัก ก็มักจะเจอความอบอุ่นละมุนละไมเสมอค่ะ
28 กรกฎาคม 2548 13:38 น. - comment id 496827
ความเหงาจะนำพาไปสู่สิ่งดีๆ ที่สอนให้เรารู้จักคิดและมีสติเสมอนะคะ
28 กรกฎาคม 2548 20:04 น. - comment id 497018
จะเหงาทำไมถ้าใจสู้ กล้ารับรู้กับความจริงสิ่งปราถนา ถ้าเหงานักความผิดหวังย่อมตามมา ต้องสู้หน้าสู้กับเหงาเจ้าเบิกบาน
28 กรกฎาคม 2548 20:20 น. - comment id 497028
บทเพลงเศร้าบรรเลงเพลงเหงาเหงา ถึงเรื่องเล่าก่อนก่อนให้อ่อนล้า หยาดน้ำตาใสใสไหลออกมา เหมือนบอกว่าอ่อนแอแต่นี้ไป....
28 กรกฎาคม 2548 22:27 น. - comment id 497094
เมื่อตาโย่กลับมาพร้อมๆกับบทกลอนของคนอินเลิฟ เอิ๊กๆ ไหนว่าบทกลอนของคนเหงาร่า... .. ..ไปอ่านหนังสือสอบกลอนล่ะตา.. .. miss หลาย เด้อ ค่ะ ((ขอขำอีกที)) เอิ๊กๆ
29 กรกฎาคม 2548 17:05 น. - comment id 497387
ขึ้นต้นเหงาหัวใจ แต่ลงท้ายก็หายเหงา ดีจังน๊า นึกว่าตอนจบจะเศร้าซะ