.........อยู่แดนไกล ในหุบเขา เฝ้าคิดถึง ใครคนหนึ่ง ที่อยู่กรุง มุ่งไปหา แต่โอ้หนอ โอ้ดวงใจ ให้พลัดพรา มีน้ำตา เป็นเพื่อนปลอบ ขอบใจจริง ........ยามฟ้ามึด ดวงใจหม่น คนยิ่งเศร้า ยามกุเหว่า พร่ำร้องเรียก เพรียกหวลหา ยามแสงจันทร์ โผล่ขึ้นขอบ นอกนภา ยามนี้หนา แสนห่อเหี่ยว เที่ยวหาเธอ .......สุริยา ลาลับแล้ว โอ้แก้วจ๋า มองฟากฟ้า แสนมืดมิด พาจิตหมอง คิดถึงนะ คิดถึงเจ้า ได้แต่มอง ให้แสงส่อง ดวงนภา หาแต่เธอ .......มองข้างหน้า เห็นแต่เขา เราท้อแท้ ไม่มีแม้ เงาของเธอ ที่เฟ้อหา ต้องข่มตา ข่มหทัย ยามนิทรา เมื่อไหร่หนา จะได้เจอ เฝ้าเพ้อเอย
ลุงยุทธอมก๋อย 18 ก.ค. 2548 10:07 น. - ID 78672 
956
4
0
18 กรกฎาคม 2548 10:41 น. - comment id 492934
อยู่แดนไกล ในทะเล แสนเหว่ว้า รอเจอหน้า เธอนั้น ไม่หวั่นไหว แต่ทุกครั้ง เห็นน้ำ-ฟ้า พาเศร้าใจ ไม่เห็นคน แสนไกล ที่ใจรอแต่งได้ดีค่ะ
18 กรกฎาคม 2548 13:35 น. - comment id 493060
น่าเห็นใจที่เห็นแต่ฟ้ายอดดอย ขุนเขาช่างเหน็บหนาวอ้างว้างในหัวใจ
18 กรกฎาคม 2548 15:44 น. - comment id 493130
จากดอยสุเทพ..ไปกทม..จะฝากไปไหมคุณลุง..อิอิ... ***แวะมาอ่าน ผ่านมาแซวครับผม
19 กรกฎาคม 2548 08:41 น. - comment id 493409
ยิ้นดีจ๊าดนักเน้อ....หลานๆ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
