โอ้ผีเสื้อสีฟ้านัยย์ตาเศร้า ปีกของเจ้าขาดวิ่นจนสิ้นสวย อดีตเป็นผู้นำโชคอำนวย วันนี้ป่วยอ้างว้างอย่างเดียวดาย หมดสภาพความโก้โถชีวิต ฟ้าลิขิตสิ้นสุดไร้จุดหมาย เหลือแต่ความคับแค้นแสนน่าอาย ความสบายจากไปไม่กลับมา ย้อนไปถึงวันก่อนตอนเจ้าสุข เคยสนุกล้นเหลือผีเสื้อจ๋า หยิ่งยะโสโอหังดั่งราชา ฟ้าทั้งฟ้ารายรอบเจ้าครอบครอง สัจธรรมเที่ยงแท้เพียงแค่นี้ อย่าหลงศักดิ์และศรีให้มัวหมอง ฉันยังเป็นผู้น้อยคอยเฝ้ามอง ช่วยประคองผีเสื้อเมื่อสิ้นทาง