บทสุดท้าย

บทสุดท้าย
คนอย่างกูอยู่มาเยี่ยงหมาแล้ว
จะมีแววดังเด่นไม่เต้นตื่น
เพราะรู้ว่าความดังไม่ยั่งยืน
หลับหรือตื่นยืนอยู่คู่เดียวกัน
พอมีทุกข์แบกน้ำตาเอามาให้
พอยิ้มได้ก็หัวเราะเยาะเย้ยหยัน
หมาที่บ้านมันยังรู้กูเลี้ยงมัน
ยังไม่หันมาแว้งกัดสัตว์แท้แท้
ทานทองคำ ณ แดนอาทิตย์อุทัย
๕ มิถุนายน ๒๕๔๘ เวลา ๑๒.๓๗ น.

ให้ดาว 0 ดาว

1 2 3 4 5

0 ดาวจาก 0 คน

ทานทองคำ 5 มิ.ย. 2548 10:37 น. - ID 76920

2491

URL แบบสั้น https://www.thaipoem.com/poem/76920 ที่มา: กลอนบทสุดท้ายของ ภมร อโณทัย ก่อนเสียชีวิต , ทานทองคำ

comments powered by Disqus

BongNothMaRu

5 มิถุนายน 2548 11:39 น. - comment id 475290

รักสัตว์ครับ  บ้านเลี้ยงแมว มะค่อยถูกกะหมา
อิอิ

เดือนไร้เงา

5 มิถุนายน 2548 12:39 น. - comment id 475307

หนักแน่นดีค่ะ

บางครั้งสัตว์เดรัจฉานยังซื่อสัตย์กว่าคนบางคน

เด็กตรัง

5 มิถุนายน 2548 22:33 น. - comment id 475483

นั้นอะสิ   รักสัตว์ดีกว่าเนาะ มันซื่อสัตย์ดี

บินเดี่ยวหมื่นลี้

6 มิถุนายน 2548 09:20 น. - comment id 475570

กลอนดุดันดีนะท่าน...

***แวะมาอ่าน ผ่านมาทักทายครับ

sun

6 มิถุนายน 2548 10:05 น. - comment id 475607
```
 ภมร อโณทัย 
```

tiki 4895 _unlogged_in

6 มิถุนายน 2548 11:41 น. - comment id 475663

แหล่งที่มา กลอนบทสุดท้ายของ ภมร อโณทัย ก่อนเสียชีวิต 
 
ข้อความฝากถึง เป็นบทกลอนมี่มีข้อคิด เลยนำมาลงสู่ท่านทั้งหลายได้สัมผัส 
 

ถ้าเช่นนั้นก็น่าจะเขียนไว้ท้ายกลอนเลยนะคะ
ขอคารวะท่านผู้จากไป

ทิกิ

ลอยไปในสายลม

6 มิถุนายน 2548 12:09 น. - comment id 475685
```
ใช้คำรุนแรงจังค่ะ

อิ อิ
```
ดาวอังคาs

6 มิถุนายน 2548 18:06 น. - comment id 475913
```
หมัดหนักดี
แต่ก็จริง
```