เสียงแคนแว่วแผ่วไหวใกล้เย็นย่ำ แทนถ้อยคำน้ำเสียงเผดียงหวาน แทนน้ำใสไหลบ่าชลาธาร โอบอุ้มมาลย์นฤมลคนทุกข์ตรม เสียงแคนหวิวพลิ้วไหวใกล้เย็นย่ำ เนตรน้องช้ำน้ำตาพาขื่นขม นองน้ำตาบ่าเซาะเพราะระทม มิชื่นชมเฉกเช่นที่เป็นมา เสียงแคนอ้ายคล้ายเพียงเสียงเพลงขับ จะกู่รับขับขวัญให้หรรษา มาเถิดหนอขวัญเอยขวัญจงมา อย่าโรยราแรมร้างห่างดวงใจ เสียงแคนเพรียกเรียกกู่มาสู่ขวัญ เมื่อตะวันลาลับดับฟ้าใส หลับเถิดนะแก้วตาอย่าอาลัย เช้าวันใหม่พรุ่งนี้ฟ้าสีทอง เสียงแคนแว่วเว้าวอนมิห่อนหาย มิเสื่อมคลายหายห่างให้หมางหมอง ตราบขอบฟ้ารุ้งผ่านม่านสีทอง ตราบดาวจ้องเดือนจ้ามาประโลม เสียงแคนหวิวพลิ้วไหวให้น้องหลับ ในห้วงหับทับทิพยโสม แคนไหวหวิวพลิ้วล้อมกล่อมประโคม เป็นแสงโสมส่องหล้าพาเธอไป เสียงแคนหวิวพลิ้วไปไร้คำร้อง แทนมือสองของพี่นี้ส่งให้ เกาะกุมแขนแน่นหนาพาก้าวไป เข้าสู่ไฟความหวังที่พรั่งพราย เสียงแคนดังพรั่งมาราตรีนี้ ปลอบฤดีเคล้าคลุกทุกข์เหือดหาย หยุดระทมทดท้อรอวันตาย เหมือนฝนปรายฉายฉ่ำดิ่งด่ำทรวง
18 ธันวาคม 2544 04:18 น. - comment id 25819
ฟังเสียงแคนแล้วนึกถึงบรรยากาศที่สนุกสนาน... แต่แคนหวานๆ ยังไม่เคยฟังเลยจ้า...
18 ธันวาคม 2544 08:38 น. - comment id 25838
ไม่ได้ฟังเสียงแคนนานแล้ว อยากฟังเสียงแคนหวานๆจัง หิ่งห้อย เขียนได้ดีมากจ้ะ
20 มกราคม 2545 12:42 น. - comment id 31267
คิดถึงเสียงแคนแล้ว มองเห็นแต่ความแห้งแล้งอ่ะค่ะ พี่หิ่งห้อย :^_^: