เขาบอกว่าฉันบ้าหาแต่งแต่กลอน ฉันเห็นเป็นภาพซ้อนวอนพิจารณา ภาพหนึ่งคือตัวตนคนรักและศรัทธา เก็บเกี่ยวรอบฟ้ามองหาสัจธรรม ภาพหนึ่งยังอื้ออึงตรึงใจนำพา มองโลกที่ผ่านมา นำมาเป็นถ้อยคำ โลกเรามีหลากสี นี่ขาวนั่นดำ คิดดูช่างน่าขำผ่านดำและขาวมา ภาพหนึ่งประหนึ่ง คือ คำฟ้อง กลั่นกรองมองด้วยแววตา มาพินิจพิเคราะห์เสาะหา ด้วยปัญญารากหญ้าเป็นเช่นไร ภาพซ้อนยังซ้อนอยู่ รับรู้ได้เพียงเส้นเสียงหัวใจ ตอบกลับรับว่าได้ยินคร่าใด บอกได้คำเดียวว่าคือ กลอน
12 ธันวาคม 2544 20:37 น. - comment id 24670
สร้างฝันอย่าหวั่นไหว เขียนด้วยใจอย่าสับสน คำกลอนสอนใจคน มากห่วงล้นเพียรสอนใจ คืนรักให้โลกนี้ ดวงฤดีไม่เป็นไร ใครเขาจะไม่เข้าใจ ช่างปะไรแค่ใจคน(คำคน!)
12 ธันวาคม 2544 20:40 น. - comment id 24673
รักและศรัทธาในบทกลอนเหมือนกันครับ
12 ธันวาคม 2544 21:21 น. - comment id 24683
ให้กำลังใจนะ
13 ธันวาคม 2544 01:15 น. - comment id 24736
เหมือนกันครับ... ให้กำลังใจนิติด้วยจ้า...
13 ธันวาคม 2544 03:57 น. - comment id 24765
ชอบอ่านกลอนแต่เล็ก ชอบแต่งกลอนมาก้อนานแล้ว มีความสุขกับการได้สนุกกับภาษา .............ตามมาเป็นกำลังใจค่ะ
13 ธันวาคม 2544 14:28 น. - comment id 24819
อื้ม... ผมก็ รัก บทกลอน เหมือนกันครับ เป็นกำลังใจให้คุณเช่นกัน..
13 ธันวาคม 2544 16:58 น. - comment id 24832
นั่นแหล่ะ ..ใช่เลย
14 ธันวาคม 2544 17:33 น. - comment id 25041
ทำในสิ่งที่รักแล้วจะรักในสิ่งที่ทำ(มากยิ่งๆ ขึ้น) เพราะงั้นจะไม่มีคำว่าท้อแท้ใช่ไหมจ๊ะ^_^