ยังเก็บรูปภาพของสองเรา.... และข้อความเก่า ๆ ไว้ใต้หมอน... เอาไว้คิดถึงคนดียามหนุนนอน... เอาไว้อาทรและคอยห่วงใย... อย่างให้เธอทำอย่างฉันบ้าง... เมื่อยามรู้สึกอ้างว้างหวั่นไหว... อ่านข้อความเก่า ๆ เอาไว้เป็นกำลังใจ... แล้ววันสดใสจะได้กลับคืนมา... แม้จะเป็นข้อความเก่า ๆ .... แต่ก็ทำให้เราอบอุ่นเสมอมา... เก็บเอารูปคู่ไว้ดูต่างหน้า.... ทุกครั้งเวลาเราคิดถึงกัน... ทุกครั้งที่เธอสับสน... ให้รู้ว่ามีใครอีกคนคอยร่วมฝัน... จะหมั่นเติมรักห่วงใยให้เธอทุกวัน... แม้สองเรานั้นจะอยู่แสนไกล...
ว.วรรณกิจ 11 ธ.ค. 2544 12:57 น. - ID 7124 
999
3
0
11 ธันวาคม 2544 18:23 น. - comment id 24390
ใช่แล้วค่ะ ทุกครั้งที่เปิดอ่านไดอารี่ก็รู้สึกเหมือนกันว่าจำความรู้สึกเหล่านั้นได้ทุกบททุกตอน แม้กระทั่งอารมณ์ในขณะเขียน
11 ธันวาคม 2544 19:15 น. - comment id 24420
ซาบซึ้งกับวันเก่าๆเช่นเดียวกัน
11 ธันวาคม 2544 19:50 น. - comment id 24447
วันเก่าๆของเรา คือประสบการณ์ที่ไม่อาจจะลืมเลือน เห็นด้วยค่ะ
12 ธันวาคม 2544 12:23 น. - comment id 24593
ขอให้คนไกล..กลับมาอยู่ใกล้ๆ ในเร็ววันนะคะ ^-^
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
