ฟ้าเป็นสีหม่น ใครบางคนเศร้าหนักหนา น้ำใยไม่มีปลา หมู่มวลมัจฉาอยู่แห่งใด เสียงร่ำไห้จากที่ใดเล่า เสียงแห่งความเศร้าจากหนไหน เสียงหัวเราะหายไปที่ใด เหตุไรความยากไร้จึงเข้ามา ลับแล้วหรือพี่น้องผองเพื่อน กี่วันเดือนจะถวิลหา คนเคยรักมาจากลา บ้านเคยอยู่มากลับพายพัง น้ำที่เคยใสสด หาดหมดจดแต่หนหลัง วันนี้ไม่มีแม้ป่ายัง คลื่นประดังซัดฝั่งมา หยุดร่ำไห้เถิดผองเพื่อน รำลึกไว้เพียงย้ำเตือนเท่านั้นหนา เมื่อมีภัยร้ายพัดผ่านมา ขอซับน้ำตาด้วยน้ำใจ
19 มกราคม 2548 14:15 น. - comment id 409178
จากน้ำใจที่ไหลหลั่ง ดังน้ำฟ้าที่รินรดให้ จากน้ำใจฝ้องคนไทย ที่ส่งให้ซับภัยพาน ขอมาชมการเขียน......ค่ะ.....
19 มกราคม 2548 15:47 น. - comment id 409229
อืมแต่งได้ไพเราะค่ะ เชื่อแล้วว่าน้ำใจของคนไทยประเสริฐนัก คนไทยไม่ทิ้งกัน ใช่ม๊า..
26 มกราคม 2548 18:56 น. - comment id 413349
นั่นซิครับ ช่วยกันซับน้ำตาด้วยน้ำใจ เราผองไทยรวมใจกันเป็นหนึ่ง ..........