สิ่งพิเศษสำหรับคนพิเศษ

กวีหน้าหล่อ

.......................สำหรับคนพิเศษทุกคน............................... 
ชีวิตคนเรานั้นมีอะไรมากมายที่ผ่านเข้ามาให้ซึมซับรับรู้ ในชีวิตคนเรามีผู้คนมากมายที่ผ่านเข้ามาให้เรารู้จักมักคุ้น แต่ในผู้คนมากมายเหล่านั้น อย่างน้อยคงต้องมีใครบางคนที่ทำให้เรารู้สึกไม่ธรรมดาที่จะนึกถึง เรียกว่าเป็นความพิเศษที่เรายกเว้นเอาไว้จากความปกติทั่วไปของจิตใจ ก็ในเมื่อคำว่าพิเศษ หมายถึง ความจำเพาะแปลกแยก ความดีงาม ความอบอุ่นในหัวใจและ ความรัก กระนั้นทำไมเราไม่ปฏิบัติต่อเขาให้ตรงกับที่ๆใจคิด ให้ความรู้สึกดีๆ จากจิตใจที่ดีๆ 
ให้ความเอื้ออาทรถึง จากจิตใจที่นึกถึง ให้ความห่วง จากจิตใจที่เป็นห่วง ให้ไปเถอะให้ไปอย่างที่คิด แต่มีสติ ให้ไปเถอะให้ไปอย่างอบอุ่น แต่ไม่คุกกรุ่น ให้ไปเลยให้ไปเท่าไหร่ก็ได้ แต่เมื่อให้ไปแล้วต้องไม่รุ่มร้อนกลัดกลุ้ม และหากเมื่อใดจิตใจอาจระส่ำระสายสะดุดกับอะไรขึ้นมาบ้าง ก็จงหยุดพักตรึกตรอง อย่าปล่อยให้พายุอารมณ์โถมพัดสิ่งดีๆ จนกระจัดกระจายเพราะการให้ความหมายไม่ใช่การตั้งความหวัง คนสองคนให้ความหมายซึ่งกันและกัน แต่คนสองคนจะไม่ตั้งความหวังซึ่งกันและกัน เพราะการตั้งความหวังมักนำมาซึ่งการเรียกร้องความอยากเป็นเจ้าเข้าเจ้าของโดยไม่รู้ตัว มักร้อนนัก หนาวนัก และไม่เป็นสุข เราต้องไม่ลืมปรับอุณหภูมิจิตใจเอาไว้ที่องศาอุ่นๆ หากเริ่มรู้สึกว่าความร้อนเริ่มทวีขึ้น เราต้องค่อยๆออกมาสูดอากาศเย็น หากตรงกันข้าม เราต้องหลบเร้นจากความหนาวมาหาไอแดดเช่นกัน และอย่าลืมว่าความพิเศษไม่ได้จำกัดว่าต้องเป็นพิเศษมากหรือพิเศษสุดหรือพิเศษอย่างยิ่งในคนๆเดียว ทั้งเราและเขาอาจมีคนพิเศษในชีวิตได้หลายลักษณะ พิเศษในเรื่องนั้น พิเศษในเรื่องนี้ ในเมื่อหัวใจเป็นของเรา เราก็ย่อมเลือกให้ความพิเศษกับใครก็ได้ที่เราจะไม่ต้องแลกกับความทุกข์อย่างพิเศษกลับมา 
  จงให้ความพิเศษเป็นชีวิตชีวา เป็นแววตาที่แจ่มใส เป็นความห่วงใยที่เมื่อนึกถึงทีไรก็ยิ้มได้ ไม่วิ่งหนี แต่ไม่วิ่งตาม ไม่หักห้าม แต่ไม่กระโจนใส่ ไม่เป็นน้ำตาลที่หวานอ่อนไหว แต่เป็นความอบอุ่นในหัวใจและเอื้ออาทร จงเป็นความแจ่มใสในอารมณ์ของตนเอง เป็นความชุ่มชื่นสดใสเช่นสายน้ำ เป็นสีสันงดงามเช่นมวลผกา เป็นสีเขียวของใบไม้ เย็นที่ตาและที่ใจ และที่ตรงนี้จะอีกนานเท่าใด ไม่ว่าคนพิเศษคนนั้นจะอยู่ใกล้หรือต้องจากกันไกล คนพิเศษคนนั้นก็จะคงอยู่อย่างมีคุณค่า ณ ที่เดิม ที่ซึ่งใจข้างซ้ายตรงกัน