เมื่อมองผ่านขอบฟ้ากว้าง ช่างมองดูเคว้งค้างเหลือเกิน เมื่อฉันต้องเผชิญกับความเงียบเหงาเพียงลำพัง เธอนั้นช่างใจร้ายที่ห่างหายไปอย่างไร้เงา ทิ้งไว้แค่ความว่างเปล่าและความเศร้า ที่ฉันต้องเผชิญกับความปวดร้าวเงียบเหงาเพียงลำพัง ยังคงรอความรู้สึกที่ว่ารัก เข้ามาทักทายบ้างจะได้ไหม ฉันขอร้องออกมาจากดวงใจ ดวงใสๆดวงนี้ที่เฝ้าคอย ถูกแล้ว ที่ฉันต้องเดียวดาย เจ็บปวดเหมือนคนใกล้ตายแบบนี้ เพราะที่ผ่าน ๆพ้นมาไม่เคยเห็นค่าสนใจ ใยดี เทอจึงมีใครมาแทนที่ในใจ บัดนี้มาเรียกร้อง ขอเทอคืนมา นั่นคงไม่ใช่สิ่งที่เทอจะมอบให้ฉัน ฉากที่เหงาขอรับไว้เองล่ะกัน เมื่อเขาที่ดีกว่าฉัน ก้อขอให้เทอนั้นรักกันนาน นาน...(สายลมที่หวังดี).
29 พฤศจิกายน 2547 20:20 น. - comment id 380653
อยากหาเพื่อนคุย ....ก็เข้ามาทักทายกันจิ ไปและนะ
29 พฤศจิกายน 2547 20:20 น. - comment id 380654
อยากหาเพื่อนคุย ....ก็เข้ามาทักทายกันจิ ไปและนะ
30 พฤศจิกายน 2547 01:15 น. - comment id 380871
ความอ้างว้างอยู่เป็นเพื่อนฉัน ฉันเหมือนมีมันเสมอเสมอ ไม่รู้ทำไมนะเออ จริงจริงฉันอยากมีเธอข้างกาย แต่ที่เป็นอยู่ขณะนี้ มันเหงาเต็มทีแล้วรู้ไหม เหตุผลเพราะเธอมีใคร ทิ้งฉันไว้กับความเดียวดายลำพัง *-*กลอนน่ารักดีค่ะ*-* เมื่อสักครู่โพสต์บทนี้ในกลอนบทล่างของคุณแล้ว แต่พอมาอ่านบทนี้ตรงมากว่าบทเมื่อครู่อีก งั้นแถมให้ด้วยแล้วกัน อิอิ ยังคงรอคนดีที่ห่วงหา แม้นานมาเธอไม่เห็นความเป็นฉัน แต่ทุกวันยังรอท้อเหมือนกัน แต่ด้วยความผูกพันฉันจึงคอย
30 พฤศจิกายน 2547 10:15 น. - comment id 381003
ความเหงาที่ฝากมากับตัวอักษร ทำให้จิตใจอ่อนระทวย เก่งมาก ๚ะ๛ size>