อยากถามฟ้าว่าเคยเหงาเศร้าบ้างไหม ยามที่ไร้ดวงดาวคราวจันทร์หาย หากต้องอยู่ผู้เดียวเปลี่ยวใจกาย อยู่เดียวดายเมื่อสิ้นแสงแห่งดารา อยากมีเพื่อนเตือนใจไม่ให้เหงา เหมือนฟ้าเจ้ามีดาวพราวเวหา หากตอนนี้ฉันไม่มีที่พึ่งพา เหมือนที่ฟ้ามาคู่ค่าดาราเคียง อยากให้ใครสักคนมาเข้าใจ ร่วมเดินไปในหนทางไม่ร้างเลี่ยง เหมือนฟ้าดาวพราวแสงใสในวังเวียง หากฉันเพียงเหงาหงอยคอยผู้คน ใครกันเล่าเขาจะมารู้จัก มาเอ่ยทักปักใจคลายสับสน ใครเล่าจะเข้าใจคราวอับจน กลางวังวนไร้หนทางมาข้างเรา ฟ้าเอ่ยฟ้าน่าอิจฉาฟ้าไม่หมอง แต่ฉันนองน้ำตาอุราเหงา ฟ้ามีเพื่อนเป็นเดือนดาวในลำเนา แต่ฉันเศร้าใครเข้าใจนั้นไม่มี ฉันทุกข์ทนจนไม่ไหวทำไมหนอ มีแต่ท้อต่อไปไร้ทางหนี มีแต่แพ้แม้เพียรไปในชีวี เมื่อไม่มีพี่เพื่อนพ้องประคองไป มีแต่ฟ้าเท่านั้นไม่ผันหาย ไม่วางวายเข้าใจความหมายได้ ถึงฟ้าเจ้าไม่รับรู้ดูเข้าใจ แต่ให้ใจคลายเหงาบ้างบางเวลา
24 พฤศจิกายน 2547 20:16 น. - comment id 377171
อยากเป็นเพื่อนเตือนใจให้คลายเหงา ดุจดั่งเงามองไปในเวหา มองดวงเดือนเตือนใจในทุกครา เมื่อดาราพราวพร่างกลางชีวิน....ฯ บทกลอนเพราะค่ะ..สื่อความหมายได้ชัดมาก...หายไปนานนะคะ..สบายดีมั้ย...คิดถึงค่ะ...
24 พฤศจิกายน 2547 20:29 น. - comment id 377181
มาอ่านบทกลอนไพเราะมากค่ะ
24 พฤศจิกายน 2547 23:50 น. - comment id 377342
อยากมีเพื่อนคอยชิดใกล้ให้ห่วงหา จะได้ลืมความอ่อนล้าเหว่าว้านั่น แต่ทุกวันยังเหงาเฝ้ารำพัน หรือเพราะฉันอยู่โดดเดี่ยวอย่างเดียวดาย *-*แต่งได้ดีมากๆๆๆๆๆเลยค่ะ หายไปนานเลยนะค่ะ แต่ผลงานยังดีมากเหมือนเดิมเลยค่ะ*-*
25 พฤศจิกายน 2547 07:03 น. - comment id 377479
มาเป็นกำลังใจให้นะ
25 พฤศจิกายน 2547 11:58 น. - comment id 377655
กลอนเพราะนะคะ ถึงจะดูเศร้านิดๆ แต่ก็อ่านแล้วได้อารมณ์ดีค่ะ เข้ามาเป็นกำลังใจให้นะ
26 พฤศจิกายน 2547 15:07 น. - comment id 378660
สื่ออารมย์ออกมาได้ตรงตัว เยี่ยมมากครับ๚ะ๛ size>