ตื๊อตึ่ง ตื๊อตือ ตื๊อตึ่ง ว่าวธนูตัวหนึ่งกล่อมคืนหนาว กล่อมเด็กน้อยกับผู้ใหญ่ ใต้เงาดาว ให้หลับไหลลืมเรื่องราวที่กลุ้มรุม ตื๊อตึ่ง ตื๊อตือ ตื๊อตึ่ง ว่าวธนูตัวหนึ่งก่อนสุขุม ส่ายป่านสั้นครั่นคร้ามยามลมรุม ส่ายหัวปักลงสุมทุมสะเทิ้นสะท้าน ตื๊อตึ่ง ตื๊อตือ ตื๊อตึ่ง ว่าธนูตัวหนึ่งได้เหิงหาญ ลิ่วขึ้นสู่ลมบนทะยานชาญ กล่อมถ้วนราตรีกาลสายป่านยาว สายป่านสั้นก็ครั่นคร้ามท้อความเหนื่อย หน่ายความเฉื่อยแต่จำปล่อยหงอยและหาว สิ้นสายป่านก็สุดเอื้อมขึ้นเชื่อมดาว ทิ้งไว้เพียงเรื่องราวชวนร้าวล้า ตื๊อตึ่ง ตื๊อตือ ตื๊อตึ่ง ว่าวธนูตัวหนึ่งแสวงหา วิถีตนบนถนนกาลเวลา หมายกล่อมแคว้นอันเหว่ว้าข้ามราตรี
15 ตุลาคม 2547 16:30 น. - comment id 351651
ภาพวาดโดย ด.ช.พงษพร นามโนรินทร์ ป.4 ด.ช.ชาญวิชช์ นามโนรินทร์ ป.2 และพ่อ ป.ขี้ไก่
15 ตุลาคม 2547 16:49 น. - comment id 351665
ดช.ก่อพงษ์ นามโนรินทร์ ..ป.ขี้ไก่ มารับสายป่านด้วยค่ะ
15 ตุลาคม 2547 16:54 น. - comment id 351670
ฮ่าๆ เอาไปเลยครับ 1 ไจ
15 ตุลาคม 2547 17:44 น. - comment id 351708
ตื๊อตึ่ง ตื๊อตือ ตื๊อตึ่ง แว่วเสียงซึงจึงมาหา แป่ว...แล้วนะแก้วตา ร้องไอ๊หยา....ว่าวธนู
15 ตุลาคม 2547 17:48 น. - comment id 351710
สวัสดีคะ...คุณก่อพงษ์ แอ็ปเปิ้ลได้มาอ่านว่าวธนู แล้วรู้สึกว่า กลอนบทนี้ มีความสุขซ่อนอยู่ อ่านแล้วคิดอยากจะกลับไปอยู่ในวัยเด็ก ทำให้ได้เห็นถึงความฝัน แห่งวิถีการเดินทาง ผ่านกาลเวลา ชอบจังคะ... รูปภาพประกอบดูใสซื่อ บริสุทธิ์ ภาพวาดที่สวย ตามแบบฉบับความร่าเริง ตื๊อตึ่ง ตื๊อตือ ตื๊อตึ่ง รู้สึกเหมือนว่าวกำลังล้อเล่นลม ร้องเพลงแข่งเสียงนกเลยจ๊ะ ^___^ ทักทายคะ
15 ตุลาคม 2547 20:10 น. - comment id 351744
สวัสดีครับคุณคนเมืองลิง คำของคุณทำให้พงษพรกับชาญวิชช์ปลื้มมากเลยครับคุณแอ็ปเปิ้ล
15 ตุลาคม 2547 21:40 น. - comment id 351783
ภาพสวยน่ารักม้ากมาก กลอนก็ดี๊ ดี ดี แต่รู้ว่าคุณเป็นนักเขียนมีงานลงโน่นนี่ประจำ ไม่งั้นคงขอไปลงเล่มหน้าสักเรื่องอย่างนี้แหละค่ะ
15 ตุลาคม 2547 22:18 น. - comment id 351810
มาอ่านงานของกวีพ่อลูกสองครับ
15 ตุลาคม 2547 22:20 น. - comment id 351811
ฤดูหนาวมาเยือน พอที่จะมีเสียงธนูว่าวแว่วมาให้ได้ยินอยู่ครับ เป็นความสามารถพิเศษที่สามารถนำดนตรีไปบรรเลงบนฟากฟ้า เพื่อกล่อมทั่วทุ่งท้องนาในยามค่ำคืน
15 ตุลาคม 2547 22:57 น. - comment id 351833
สวัสดีครับคุณtiki เป็นเกียรติยิ่งแล้วครับ ผมยินดีเขียนให้คุณtiki ด้วยใจจริงๆ บอกผมเลย ถ้าผมทำได้ผมยินดี-ด้วยไมตรีจิตครับผม ขอบคุณคุณยโสครับ ลูกคือของขวัญจากวันเวลา มีค่าที่สุดสำหรับชีวิตคนเป็นพ่อแม่ พระที่ผมเคารพองค์หนึ่งท่านเทศน์ว่า ชีวิตไม่สับสนถ้าทุกคนมีพ่อแม่ดี น่าฟังไหมครับ และคุณชัยชนะ ผมชื่นชมชาวบ้านนะครับ ผมนิยมคนคิดธนูว่าวขึ้นมา ตอนเด็กๆผมนอนฟังเสียงธนูว่าวในซุ้มลอมฟาง หลังมื้อเย็น(ปลาช่อนตัวเท่าขาเผาสุกหอมกรุ่น กับน้ำพริกปลาร้า ข้าวเหนียวหมดเป็นกระติบไม่รู้ตัว กินอิ่มนอนอุ่น ได้รับความรักจากพ่อแม่อิ่มเอม วัยเด็กแบบนี้ล่ะที่ทำให้ผมมองโลกด้วยสายตาที่ไม่ชิงชังจนเกินไป ที่สร้างช่องว่างความรวย-ความจนไว้มากเหลือเกิน ขอบคุณทุกท่านครับ