...รู้สึกเมื่อครั้งแรกที่เราเจอกัน... ในวันที่เราเดินมาพบกัน ความรู้สึกตอนนั้นคือเฉยๆ คิดว่าคงจะเป็นเหมือนที่เคย แค่คบแล้วผ่านเลย..ไม่ใส่ใจ แต่ทำไมนานนานไปกลับผูกพัน ยิ่งนานวันมันยิ่งใช่ อยากเห็นหน้าอยากเจอไม่อยากไกล ไม่รู้ทำไมนะใจเรา...... อย่างนี้หรือเปล่าเรียกว่ารัก แค่ได้ทักได้สบตาได้พูดก็หายเหงา อยากให้วันนี้มีเธอมาเป็นเงา คงคลายเศร้าหยุดซึมเซาได้สักที
14 กันยายน 2547 16:58 น. - comment id 331349
อืม....อ่านกลอนบทนี้แล้ว พาลให้นึกถึงครั้งแรกที่ได้เจอจริง ๆ ค่ะ น่ารักจัง.....
14 กันยายน 2547 17:35 น. - comment id 331379
หวานซะนะ
14 กันยายน 2547 17:55 น. - comment id 331396
ไปตกหลุมรักใครเข้าแล้วล่ะ ^__^
14 กันยายน 2547 21:14 น. - comment id 331540
แต่ทำไมนานนานไปกลับผูกพัน.. น้านดิ..คะ... ..มัย..ร่า..ต้องผูกพัน... ..มัย..ต้องหวั่น.. ..สั่น..ไหว.. ทุกครั้ง..ที่ใกล้...คุณ.. ..ร้าน..ดอกไม้.. เรนรอ...นะคะ.. ...
14 กันยายน 2547 22:27 น. - comment id 331621
ทายทักกันทุกวัน ไยใจฉันที่นิ่งเฉย เปลี่ยนไปนะทรามเฉลย อยากเฉลยเอ่ยรักคุณ
15 กันยายน 2547 06:50 น. - comment id 331709
สวัดีครับ............. ผมเข้ามาอ่านกลอนเพื่อเป็นกำลังใจให้คนที่แสนดี หาก ผลิใบ ยังอยู่ก็จะคอยให้ความอบอุ่นเช่นนี้ตลอดไป กำลังใจจากข้างในส่วนลึก ไม่ต้องฝึกต้องหามาให้เห็น จะแดดร้อนตอนสายจนบ่ายเย็น จะคอยเป็นกำลังใจให้ดนดี
15 กันยายน 2547 14:13 น. - comment id 331903
กลอนน่ารักจังค่ะ ไม่รู้ว่าเกิดกับตัวเองหรือเปล่าน้อ
30 กันยายน 2547 18:17 น. - comment id 341515
ชัก เริ่ม ผูก พัน แร้ว เหมือน กาน อ่ะ อิอิอิ ทำ งัย ดี ล่ะ