ยามเช้าๆหนาวเหน็บใจ อยากมีใครอยู่เคียงข้าง อยากจะหาคนเดินร่วมทาง มีไหมนั่นคนคนนั้น คงไม่เหลือใครแล้วหรือไง ที่เหลือตรงนี้มีเพียงตัวฉัน และหมอกจางๆที่เริ่มลอยหาย พร้อมรับดวงตะวันมาทอแสงวันใหม่ เมื่อดวงตะวันเริ่มทำหน้าที่ สายหมอกหนาๆก็ค่อยๆจางหาย จางไปพร้อมกับหัวใจคนเหงาๆ ที่มีแต่เรื่องราวบางคน วันนี้ไม่รู้จะสู้ทนไหวไหม กับกันรับแสงแดดอุ่นไอ ที่หัวใจไม่มีไออุ่นดวงนี้ ไม่รู้จะทนรับได้สักกีนาที อยากให้วันๆผ่านไปรวดเร็วดังใจนึก อยากเห็นสายหมอกยามเช้าๆอีกไวๆ จะได้นั่งดูคิดถึงใครอีกสักที ก่อนที่ความรู้สึกดีจะจางหายไป
10 กันยายน 2547 15:40 น. - comment id 328425
เขียนได้เปล่าเปลี่ยวเดียวดาย ให้อารมณ์เศร้าได้ดีจังเลยครับ ๚ะ๛ size>
10 กันยายน 2547 16:46 น. - comment id 328497
แค่อ่านก็หนาวตามแล้วครับ ไอเย็นมาจับใจ แทบขาดใจแล้วเนี่ย
10 กันยายน 2547 19:29 น. - comment id 328631
เพราะจังคับ.. ทักทายฮับ ^_^
10 กันยายน 2547 20:22 น. - comment id 328663
ตอบ...Robert TingNongNoi ขอบคุณมากๆเลยค่ะที่เข้ามาให้กำลังใจทัยนะคะขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะแล้วมาแนะนำติชมอีกนะคะขอบคุณค่ะ
10 กันยายน 2547 20:51 น. - comment id 328696
ตอบคุณ..หญ้าคา ตอบคุณที่เข้ามาทักทายกันนะคะเป็นสมาชิกใหม่ค่ะฝากเนื้อฝากด้วยนะคะ
10 กันยายน 2547 20:53 น. - comment id 328697
ตอบคุณ..รักคุณคับ ขอบคุณอีกครั้งนะคะที่เข้ามาทักทายกันน่ะค่ะเมื่อกิ้ก็ไปอ่านบทกลอนมาค่ะเพราะจังเลยค่ะแต่งออกได้ดีม๊ากๆมากเลยค่ะ
10 กันยายน 2547 20:53 น. - comment id 328698
ตอบคุณ..รักคุณคับ ขอบคุณอีกครั้งนะคะที่เข้ามาทักทายกันน่ะค่ะเมื่อกิ้ก็ไปอ่านบทกลอนมาค่ะเพราะจังเลยค่ะแต่งออกได้ดีม๊ากๆมากเลยค่ะ
10 กันยายน 2547 22:33 น. - comment id 328756
ไพเราะมากครับ ซึ้งกินใจเลย