สักครั้งในชีวิตที่คิดฝืน กับวันคืนฉันยืนอยู่กับที่ กับความหลังพังทลายลงตรงนี้ ย่ำชีวีไม่ถวิลสิ้นศรัทธา ฉันหัวเราะเยาะให้กับตนเอง เป็นบทเพลงไร้สำเนียงเสียงห่วงหา เพรียกอ้อนวอนถอนใจในวาจา ที่ทนฝ่าปล่อยฝันนั้นมลาย ใจหนึ่งคิดจะท้อค่อยเริ่มต้น เริ่มแล้วเริ่มดั้นด้นกลับเลือนหาย ได้แต่หวังสู่หวังอยู่วังวาย ฝันดีกลายเป็นฝันร้ายเผาผลาญใจ อีกสักครั้งเป็นไรในชีวิต กับความคิดสู้ความจริงสิ่งสดใส ท้อบ้างเป็นบางครั้งที่ก้าวไป แม้ยาวไกลลองก้าวเดินสร้างหนทาง ฉันยืนขึ้นยิ้มพริ้มเพราก้าวเดินต่อ ทุกข์เพียงพอกับความหลังอันอ้างว้าง เก็บเป็นบทเรียนเขียนอ่านไว้ไม่จืดจาง สู่ความจริงโลกกว้างไม่หวาดหวั่น ยิ้มอีกสักครั้งก่อนจะต่อสู้ ก่อนเรียนรู้อีกครั้งคิดสร้างสรรค์ เงยหน้าท้าอุปสรรคที่ขวางกั้น หัวใจฉันมีความหวังกว่าครั้งเดิม
7 กันยายน 2547 06:54 น. - comment id 325833
สวัสดีครับ มาอ่านกลอนเพื่อเป็นกำลังใจให้คนที่แสนดี และจะเป็นกำลังใจให้ต่อไปเรื่อยครับ
7 กันยายน 2547 07:12 น. - comment id 325849
The way is on the way that may be appeared And without your fear One will be near you (Its up on your mind) ไม่เดียวดายสายโศกในโลกกว้าง ไม่เลือนร้างหากจิตเจ้าคิดหวัง ก่อด้วยแรงแห่งรักร่วมใจดัง ผูกใจฝังฝากจิตคิดแนบชม