เศร้าใจทำไมกับความห่างไกลที่ได้เจอ ให้คิดว่าเป็นแรงที่ทำให้เธอไม่หวั่นไหว จงหนักแน่นกับความเหว่ว้าที่จากไกล อย่าท้อใจกับสิ่งที่ทำให้เธอทุกข์ตรม ให้เชื่อว่าคนของเธออคอยให้กำลังใจ ให้เชื่อว่าใจเธอไม่หวั่นไหวยังสู้ต่อ ให้เชื่อว่าคนของเธอยังมีใจที่เฝ้ารอ และจงเชื่อว่าวันที่รอจะมีคนนั้นที่เธอขอเดินร่วมทาง
31 สิงหาคม 2547 16:57 น. - comment id 320182
กลอนหวานเชื่อมด้วยสะพาน แห่งความหวังคงถึงเธอผู้นั้น ได้อย่างแน่นอนครับ ๚ะ๛ size>
1 กันยายน 2547 00:16 น. - comment id 320527
จะเลิกเศร้าเหงาจิตไม่คิดถึง จะขอเลิกคำนึงไม่หวั่นไหว กับความเศร้าร้าวหวั่นจิตใจ และจะพร้อมก้าวใหม่สดใสมี *-*กลอนน่ารักดีค่ะ*-*
1 กันยายน 2547 06:39 น. - comment id 320635
สวยงามมากเลยครับ มาให้กำลังใจด้วย... อิ....อิ....