คืนนี้ไม่มีใครให้ครุ่นคิด ไม่มีนวลชวนสนิทเสน่หา ไม่มีสิ่งผูกพันวันเวลา ไม่มีเลศน้ำตาพร่ำอาลัย จันทร์กระด้างพรางใจไม่กระจ่าง นวลจืดจางหมางหม่นถึงคนไหน อกคนเหงาเปล่าเปลี่ยว..เคี่ยวเข็ญกระไร สิ้นเยื่อมิเหลือใย...คนใจดำ
plaing_piu 5 ส.ค. 2547 03:14 น. - ID 58503 
1377
6
0
5 สิงหาคม 2547 04:07 น. - comment id 306295
เพราะดีค่ะ แต่งมาอีกนะ แล้วเจนจะมาอ่านบ่อยๆ
5 สิงหาคม 2547 06:28 น. - comment id 306318
หน้าส่วนตัว
ไพเราะ.. มากนะคะ..
..เรน ..อรุณสวัสดิ์ ...เช้านี้นะคะ..
ตอนนี้ ..อากาศ บ้านเรน ..ดี๊ดี ..
..เรนแวะมา .. ขอบคุณ.. นะคะ..
5 สิงหาคม 2547 08:40 น. - comment id 306366
ลำนำความเหงาเปล่าเปลี่ยวได้อย่างนุ่มนวลลงตัว๚ะ๛ size>
5 สิงหาคม 2547 09:34 น. - comment id 306393
ยามเมื่อผมพรมค่า คำว่ารัก
อย่าทึกทัก ว่าเขียนถึง..คำนึงหมาย
ผมเพียงแค่..อยากจะเขียน..แค่ทักทาย
อย่าล่วงลาย ข้ามเกิน..เมินซะนาง
เมื่อบัดนี้ เขียนว่า นางใจดำ
เจ้างามล้ำ เพียงเลิกคิ้ว..อางขนาง
มิทึกทัก..หนักหัวใจ...ไม่ระคาง
เขาแค่อ้าง...อยากเขียน...เวียนบทกลอน
มาอ่านค่ะ
ทิกิ_tiki
5 สิงหาคม 2547 12:12 น. - comment id 306486
กลางดึกที่เงียบเหงา แอบนั่งกอดเข่าในมุมมืด ความคิดในสมองเริ่มจะฝืด เกิดความจืดชืดในจิตใจ นั่งบ่นพึมพำอยู่คนเดียว ไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับใคร แต่ความรู้สึกลึกลึกในใจ ยังอยากมีใครสักคน ll๛เมกกะ๛ll ~*~ ll๛ผู้ชายอารมณ์ดี๛ll
5 สิงหาคม 2547 14:42 น. - comment id 306589
คืนนี้ไม่มีใครให้ครุ่นคิด ไม่มีนวลชวนสนิทเสน่หา ไม่มีสิ่งผูกพันวันเวลา ไม่มีเลศน้ำตาพร่ำอาลัย จันทร์กระด้างพรางใจไม่กระจ่าง นวลจืดจางหมางหม่นถึงคนไหน อกคนเหงาเปล่าเปลี่ยว..เคี่ยวเข็ญกระไร สิ้นเยื่อมิเหลือใย...คนใจดำ ----------------------------------------------------- มิใช่บัวมัวเหลือ....แต่เยื่อหลอก ปิดประตูไล่ออกทุกคืนค่ำ จันทร์กระด้างช่างจืดคนมืดทำ มันก็หนำใจดี...ไหมที่รัก??? มาแต่งต่อพอเห็นให้เป็นเหตุ อย่าเพิ่งเฉดหัวฉันให้มันหัก เข้ามาล้อต่อคำระกำนัก โปรดจงหักห้ามใจได้ไหมคุณ
5 สิงหาคม 2547 15:38 น. - comment id 306612
สิ้นเยื่อไม่เหลือใย อยากจะรักเธอเหมือนเก่าที่เรารัก แต่ยากนักแล้วตอนนี้ที่เป็นฉัน เพราะไม่มีหัวใจให้ผูกพัน ตั้งแต่วันเธอจากไปมีใหม่เลย เพราะเคยเจ็บกับสิ่งที่ที่เธอทำ เพราะฉันช้ำเกินกว่าจะเฉลย ไม่มีแล้วคำว่าเราเหมือนก่อนเคย จบแล้วเอยกับสิ่งที่เคยมีมา เพราะตอนนั้นตอนที่เธอตีจาก ฉันเจ็บมากจนยากจะรักษา จนต้องใช้ต้องพึ่งวันเวลา จนอุราฉันหายได้กลับคืน แล้วตอนนี้เธอคิดจะกลับมา ให้ฉันได้โหยหาหรือสะอื้น ทั้งที่ก่อนนั้นฉันอยากยืน เคียงข้างเธอแทนคนอื่นให้ชื่นใจ แต่เธอกลับไม่รักไม่ต้องการ ให้ฉันได้ร้าวรานและหวั่นไหว ซึ่งตอนนี้กลับมาเปลี่ยนเวียนผันไป ให้ฉันเป็นคนในใจที่สำคัญ แต่ตอนนี้ฉันไม่รักเธอแล้วนะ จบแล้วหละตอนนี้ที่เธอฉัน ไม่มีแล้วความรักความผูกพัน สิ้นเยื่อใยเหล่านั้นแล้วคนดี *-*ที่สิ้นเยื่อไม่เหลือใย คงเพราะเหตุนี้มั้งค่ะ อิอิ ขอร่วมแจมด้วยคนค่ะ กลอนคุณแต่งได้ดีค่ะ*-*
6 สิงหาคม 2547 08:41 น. - comment id 307193
แวะมาอ่านคะ คนดี
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
