ลายเหงา

พี่ดอกแก้ว

คราแสงสูรย์สิ้นฟ้าเพลาค่ำ 
ใจเริ่มร่ำครวญไปเมื่อไร้แสง 
ความเปลี่ยวเหงาเผาไหม้ให้โรยแรง 
และทิ่มแทงความหวังพังทลาย 
ความมืดดำคล้ำหล้ามาคลุมครอบ 
บีบวงกรอบความฝันพลันสลาย 
ความโดดเดี่ยวอ้างว้างเริ่มย่างกราย 
วาดลวดลายกรีดกมลคนหลงทาง 
โลกกว้างใหญ่เกินไป...เมื่อใจเหงา 
อุปสรรคตามเฝ้าเข้าขัดขวาง 
เมื่อใจเศร้า...ดวงตาก็พร่าลาง 
โลกยิ่งกว้าง..ยิ่งร้างคนเข้าใจ 
นึกถึงความสุขใจในครั้งก่อน 
หมายจะถอนจิตโศกให้สดใส 
นึกถึงแล้วความหมองยิ่งคล้องใจ 
เพราะบัดนี้สิ้นไร้สุขเช่นเดิม 
นึกถึงทางเบื้องหน้าต้องฝ่าฟัน 
ให้หวาดหวั่นไร้ทุนมาหนุนเสริม 
มีแต่ความเกรงกลัวมาเพิ่มเติม 
จมปลักอยู่ที่เดิมคิดวกวน 
เมื่อไร้แสงแรงร้างห่างปัญญา 
มืดบังตาบังใจไร้เหตุผล 
จึงหลงทางคว้างในอารมณ์ตน 
ตกหลุมพรางกลางถนนคนอ่อนแอ 				
comments powered by Disqus
  • rain..

    29 กรกฎาคม 2547 07:36 น. - comment id 302590

    ..พี่ดอกแก้ว ..ของเรน..เป็นรัยหรอคะ..
      
       ..เรนมาปลอบ ..ให้หาย .โปรดคลายเศร้า..
      ขอนั่งเหงา ..ร่วมด้วย ..เพื่อช่วยคลาย..
        โลกสดใส .. มุ่งมั่น.. คือฝันใหม่..
     สัญญาไว้ ..จะอยู่ .. เป็นคู่.. คนแสนดี..
       
        บทกวี ..ของเรน..แต่งไม่ดี..นะคะ..
             แต่ ..เรนก็..  อยากจะเขียน..บอก..
      ความรู้สึก ..ของเรน..  
            บทกวี .เหงา..มากเลยคะ..
  • ll๛เมกกะ๛ll

    30 กรกฎาคม 2547 07:25 น. - comment id 302657

    คงไม่จำเป็นต้องอธิบาย 
    ถึงสิ่งมากมายที่ฉันทำ 
    หรือพูดถึงความรู้สึกซ้ำ-ซ้ำ 
    เพียงเพื่อให้เธอพอใจ 
    
    ฉันก็เป็นฉันเอง 
    ไม่เคยเกรงว่าเธอจะผลักไส 
    ทุกสิ่งที่ทำนั่นคือความจริงใจ 
    จะให้พูดทำไมมากมายฉันเห็นว่าไม่จำเป็น
    
    อรุสวัสดิ์ยามเช้าครับ ^___^  
    
    ~?:*:?:*:?:* ll๛เมกกะ [เมก]๛ll ~*~ ll๛[แค่]คนในนิยาย๛ll *:?:*:?:*:?~
    
    
  • ฤกษ์ ชัยพฤกษ์

    30 กรกฎาคม 2547 10:44 น. - comment id 302728

    โลกยิ่งกว้าง ยิ่งร้าง คนเข้าใจ
    
    จริง ๆ ด้วยครับพี่
  • )))**--ผลิใบสู่วัยกล้า--**(((

    30 กรกฎาคม 2547 11:32 น. - comment id 302790

    มาอ่านเป็นกำลังใจให้พี่นะครับ
    
    
    
  • พี่ดอกแก้ว

    30 กรกฎาคม 2547 11:36 น. - comment id 302794

    @...เรนน้อย...
    
    น่ารักจังเลย..
    มีน้องเรนมาอยู่ตรงนี้ ไม่เหงาแล้วจ้ะ
    
    ช่วงนี้พี่ดอกแก้วเริ่มงานใหม่ 
    แต่เป็นฝันเก่า..ที่ไม่เคยเลือนหาย
    เพียงแต่รอเวลาที่เหมาะสมเพื่อจะทำเท่านั้น
    
    ชีวิตของเราจะต้องตกเป็นผู้เลือกเสมอ...
    บางครั้งเลือกด้วยความจำเป็น 
    แต่บางครั้งก็จำใจ ...
    และเมื่อมีโอกาสที่จะเลือกทำตามความฝันเมือ่ใด
    ..เราก็ต้องเลือกโอกาสนั้นไว้ และใช้ให้ดีที่สุด
    ให้เหมาะสมกับปัจจัยที่พรั่งพร้อมทั้งปวง...
    
    มาดูฝันของพี่ดอกแก้วที่นี่นะจ๊ะ..เรนน้อย
    
    http://www.thaimisc.com/freewebboard/php/vreply.php?user=dokgaew&topic=5629
    
    http://www.thaimisc.com/freewebboard/php/vreply.php?user=dokgaew&topic=5669
    
    ขอบคุณในความห่วงใยของน้องเรนมากๆเลยจ้ะ
    
  • พี่ดอกแก้ว

    30 กรกฎาคม 2547 11:42 น. - comment id 302801

    @...เมกกะ...
    
    อรุณสวัสดิ์คนเหงา
    เมื่อคืนนี้เศร้ามากไหม
    อยู่กับความมืดกับหัวใจ
    แต่เช้าวันใหม่..คงทำให้ใจดี
    
    ขอบคุณค่ะน้องเมก....
    เป็นอีกหนึ่งน้องชายที่น่ารักของพี่ดอกแก้ว
    และเป็นพี่ชายที่น่ารักของน้องๆอีกหลายคนในบ้านหลังนี้..น้ำใจงามจริงๆๆ
    
    
    
  • พี่ดอกแก้ว

    30 กรกฎาคม 2547 11:44 น. - comment id 302803

    @...ฤกษ์...
    
    พักนี้ดูเรียบร้อยไปนะ..จริงๆ
    สบายใจดีหรือเปล่าจ๊ะ..
    เห็นทะเล้นอยู่หรัดๆ ...เหตุใจมาสงบเสงี่ยมนักล่ะ
    
  • พี่ดอกแก้ว

    30 กรกฎาคม 2547 11:45 น. - comment id 302804

    @...ผลิใบสู่วัยกล้า...
    
    ขอบคุณมากค่ะ...
    คราวนี้กำลังใจเพียบเลย ..อิอิ
    
  • Robert TingNongNoi

    30 กรกฎาคม 2547 11:57 น. - comment id 302818

    
    อ่านกลอนบทนี้แล้วรู้สึกเดียวดายเคว้งคว้างจัง
    กลอนไพเราะแต่กินใจมาก งดงาม ทั้งตัวอักษร
    รูปวรรณกรรมที่ร้อยเรียง  ท่วงทำนอง  และสำ
    เนียง เป็นปุจฉากลอน..ที่ธรรมดาคุณดอกแก้ว
    จะวิสัชชนาคำตอบตอนบทสรุปแต่ทำไมเที่ยว
    นี้คำตอบหายไปไหนครับ....ขอเรียนถาม๚ะ๛
    
    size>
  • พี่ดอกแก้ว

    30 กรกฎาคม 2547 16:27 น. - comment id 302972

    @...ทิงนองนอย...
    
    ปกติจะมีที่มา สาเหตุ และที่ไป คือหนทางแก้ไข
    แต่คราวนี้...
    เพียงพูดถึงห้วงความคิดคำนึงของคนที่ประสบความทุกข์
    ที่มักจะมีพฤติกรรมของใจคล้ายๆกันก็คือ 
    ...ไหลไปในความโศกเศร้ามากกว่า
    เห็นอะไรก็รันทดหดหู่...
    
    นึกถึงความหลัง..แล้วก็เปรียบเทียบกับปัจจุบัน
    นึกถึงอนาคต...ก็เปรียบเทียบกับปัจจุบันเช่นกัน
    
    แต่เป็นการเปรียบเทียบให้มีผลในด้านร้าย
    เสมือนลงโทษซ้ำเติมตนเอง
    
    ครั้งนี้ จึงไม่มีคำแนะนำใดๆ
    เพียงนำอารมณ์ของใจคนเขลามาเขียน
    เพื่อจะให้ทราบว่า...ใครที่ทำหรือคิดเช่นนี้
    ท่านเหล่านั้นยังห่างไกลกับคำว่าปัญญาทางพระพุทธศาสนายิ่งนัก
    
    หากมีแสงพระธรรมมานำทางแล้วไซร้
    ก็จะไม่เป็นคนอ่อนแอพ่ายแพ้ต่ออารมณ์เช่นนี้ค่ะ..ทิงนองนอย
    
    ขอบพระคุณมากนะคะที่ตั้งปุจฉา
    นับเป็นการเปิดโอกาสให้อธิบายที่มาของบทกลอนในครั้งนี้...
    
  • ชัยชนะ

    30 กรกฎาคม 2547 21:56 น. - comment id 303093

    เมื่อลายเหงาเข้าหาให้ร้าวฉาน
    เหมือนมีมารมาซึมแซกในหัว
    คิดต่างต่าง นานา ให้น่ากลัว
    ตามืดมัว มองไป ไร้ทางเดิน
    
  • แก้วประเสริฐ

    31 กรกฎาคม 2547 11:42 น. - comment id 303242

    ความมีสุขทุกข์ใจเมื่อได้เหงา
    มันโล้มเล้าน้าวโน้มโหมจิตเหลือ
    เกิดความฝันจินตนาจนเหลือเฟือ
    จนแสนเบื่อเหลืออารมณ์ว้าเหว่ใจ.
    
                        แก้วประเสริฐ.
    
    มาเยี่ยมพี่ดอกแก้วก่อนไปพักผ่อนจ้า
  • พี่ดอกแก้ว

    2 สิงหาคม 2547 13:08 น. - comment id 304393

    @...ชัยชนะ...
    
    ลายชีวิตหลากลายมีหลายดี
    อารมณ์ดีก็จะใช้สีลายสวย
    อารมณ์เย็นลายก็รื่นชื่นระรวย
    อารมณ์เศร้าลายก็สวยแบบเศร้าซึม
    
    สวัสดีค่ะชัยชนะ
    
  • พี่ดอกแก้ว

    2 สิงหาคม 2547 13:10 น. - comment id 304394

    @...แก้วประเสริฐ...
    
    ขอบคุณค่ะแก้วประเสริฐ
    
    ...เมื่อเหงาใจไร้สุขมาปลุกปลอบ
    ใจก็ชอบคิดไปให้ใจเหงา
    และซ้ำเติมเรื่องร้ายใส่ชีพเรา
    ทำให้โลกอับเฉาไปเปล่าเอย
    
    
  • ชะเอม

    7 สิงหาคม 2547 00:18 น. - comment id 307750

    หาเวลาว่างมาอ่านยามดึกค่ะพี่ดอกแก้ว
    ชอบมากค่ะบทนี้

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน