คราแสงสูรย์สิ้นฟ้าเพลาค่ำ ใจเริ่มร่ำครวญไปเมื่อไร้แสง ความเปลี่ยวเหงาเผาไหม้ให้โรยแรง และทิ่มแทงความหวังพังทลาย ความมืดดำคล้ำหล้ามาคลุมครอบ บีบวงกรอบความฝันพลันสลาย ความโดดเดี่ยวอ้างว้างเริ่มย่างกราย วาดลวดลายกรีดกมลคนหลงทาง โลกกว้างใหญ่เกินไป...เมื่อใจเหงา อุปสรรคตามเฝ้าเข้าขัดขวาง เมื่อใจเศร้า...ดวงตาก็พร่าลาง โลกยิ่งกว้าง..ยิ่งร้างคนเข้าใจ นึกถึงความสุขใจในครั้งก่อน หมายจะถอนจิตโศกให้สดใส นึกถึงแล้วความหมองยิ่งคล้องใจ เพราะบัดนี้สิ้นไร้สุขเช่นเดิม นึกถึงทางเบื้องหน้าต้องฝ่าฟัน ให้หวาดหวั่นไร้ทุนมาหนุนเสริม มีแต่ความเกรงกลัวมาเพิ่มเติม จมปลักอยู่ที่เดิมคิดวกวน เมื่อไร้แสงแรงร้างห่างปัญญา มืดบังตาบังใจไร้เหตุผล จึงหลงทางคว้างในอารมณ์ตน ตกหลุมพรางกลางถนนคนอ่อนแอ
พี่ดอกแก้ว 29 ก.ค. 2547 06:56 น. - ID 58043 
1278
9
0
29 กรกฎาคม 2547 07:36 น. - comment id 302590
หน้าส่วนตัว
..พี่ดอกแก้ว ..ของเรน..เป็นรัยหรอคะ..
..เรนมาปลอบ ..ให้หาย .โปรดคลายเศร้า..
ขอนั่งเหงา ..ร่วมด้วย ..เพื่อช่วยคลาย..
โลกสดใส .. มุ่งมั่น.. คือฝันใหม่..
สัญญาไว้ ..จะอยู่ .. เป็นคู่.. คนแสนดี..
บทกวี ..ของเรน..แต่งไม่ดี..นะคะ..
แต่ ..เรนก็.. อยากจะเขียน..บอก..
ความรู้สึก ..ของเรน..
บทกวี .เหงา..มากเลยคะ..
30 กรกฎาคม 2547 07:25 น. - comment id 302657
คงไม่จำเป็นต้องอธิบาย ถึงสิ่งมากมายที่ฉันทำ หรือพูดถึงความรู้สึกซ้ำ-ซ้ำ เพียงเพื่อให้เธอพอใจ ฉันก็เป็นฉันเอง ไม่เคยเกรงว่าเธอจะผลักไส ทุกสิ่งที่ทำนั่นคือความจริงใจ จะให้พูดทำไมมากมายฉันเห็นว่าไม่จำเป็น อรุสวัสดิ์ยามเช้าครับ ^___^ ~?:*:?:*:?:* ll๛เมกกะ [เมก]๛ll ~*~ ll๛[แค่]คนในนิยาย๛ll *:?:*:?:*:?~
30 กรกฎาคม 2547 10:44 น. - comment id 302728
โลกยิ่งกว้าง ยิ่งร้าง คนเข้าใจ จริง ๆ ด้วยครับพี่
30 กรกฎาคม 2547 11:32 น. - comment id 302790
มาอ่านเป็นกำลังใจให้พี่นะครับ
30 กรกฎาคม 2547 11:36 น. - comment id 302794
@...เรนน้อย... น่ารักจังเลย.. มีน้องเรนมาอยู่ตรงนี้ ไม่เหงาแล้วจ้ะ ช่วงนี้พี่ดอกแก้วเริ่มงานใหม่ แต่เป็นฝันเก่า..ที่ไม่เคยเลือนหาย เพียงแต่รอเวลาที่เหมาะสมเพื่อจะทำเท่านั้น ชีวิตของเราจะต้องตกเป็นผู้เลือกเสมอ... บางครั้งเลือกด้วยความจำเป็น แต่บางครั้งก็จำใจ ... และเมื่อมีโอกาสที่จะเลือกทำตามความฝันเมือ่ใด ..เราก็ต้องเลือกโอกาสนั้นไว้ และใช้ให้ดีที่สุด ให้เหมาะสมกับปัจจัยที่พรั่งพร้อมทั้งปวง... มาดูฝันของพี่ดอกแก้วที่นี่นะจ๊ะ..เรนน้อย http://www.thaimisc.com/freewebboard/php/vreply.php?user=dokgaew&topic=5629 http://www.thaimisc.com/freewebboard/php/vreply.php?user=dokgaew&topic=5669 ขอบคุณในความห่วงใยของน้องเรนมากๆเลยจ้ะ
30 กรกฎาคม 2547 11:42 น. - comment id 302801
@...เมกกะ... อรุณสวัสดิ์คนเหงา เมื่อคืนนี้เศร้ามากไหม อยู่กับความมืดกับหัวใจ แต่เช้าวันใหม่..คงทำให้ใจดี ขอบคุณค่ะน้องเมก.... เป็นอีกหนึ่งน้องชายที่น่ารักของพี่ดอกแก้ว และเป็นพี่ชายที่น่ารักของน้องๆอีกหลายคนในบ้านหลังนี้..น้ำใจงามจริงๆๆ
30 กรกฎาคม 2547 11:44 น. - comment id 302803
@...ฤกษ์... พักนี้ดูเรียบร้อยไปนะ..จริงๆ สบายใจดีหรือเปล่าจ๊ะ.. เห็นทะเล้นอยู่หรัดๆ ...เหตุใจมาสงบเสงี่ยมนักล่ะ
30 กรกฎาคม 2547 11:45 น. - comment id 302804
@...ผลิใบสู่วัยกล้า... ขอบคุณมากค่ะ... คราวนี้กำลังใจเพียบเลย ..อิอิ
30 กรกฎาคม 2547 11:57 น. - comment id 302818
อ่านกลอนบทนี้แล้วรู้สึกเดียวดายเคว้งคว้างจัง กลอนไพเราะแต่กินใจมาก งดงาม ทั้งตัวอักษร รูปวรรณกรรมที่ร้อยเรียง ท่วงทำนอง และสำ เนียง เป็นปุจฉากลอน..ที่ธรรมดาคุณดอกแก้ว จะวิสัชชนาคำตอบตอนบทสรุปแต่ทำไมเที่ยว นี้คำตอบหายไปไหนครับ....ขอเรียนถาม๚ะ๛ size>
30 กรกฎาคม 2547 16:27 น. - comment id 302972
@...ทิงนองนอย... ปกติจะมีที่มา สาเหตุ และที่ไป คือหนทางแก้ไข แต่คราวนี้... เพียงพูดถึงห้วงความคิดคำนึงของคนที่ประสบความทุกข์ ที่มักจะมีพฤติกรรมของใจคล้ายๆกันก็คือ ...ไหลไปในความโศกเศร้ามากกว่า เห็นอะไรก็รันทดหดหู่... นึกถึงความหลัง..แล้วก็เปรียบเทียบกับปัจจุบัน นึกถึงอนาคต...ก็เปรียบเทียบกับปัจจุบันเช่นกัน แต่เป็นการเปรียบเทียบให้มีผลในด้านร้าย เสมือนลงโทษซ้ำเติมตนเอง ครั้งนี้ จึงไม่มีคำแนะนำใดๆ เพียงนำอารมณ์ของใจคนเขลามาเขียน เพื่อจะให้ทราบว่า...ใครที่ทำหรือคิดเช่นนี้ ท่านเหล่านั้นยังห่างไกลกับคำว่าปัญญาทางพระพุทธศาสนายิ่งนัก หากมีแสงพระธรรมมานำทางแล้วไซร้ ก็จะไม่เป็นคนอ่อนแอพ่ายแพ้ต่ออารมณ์เช่นนี้ค่ะ..ทิงนองนอย ขอบพระคุณมากนะคะที่ตั้งปุจฉา นับเป็นการเปิดโอกาสให้อธิบายที่มาของบทกลอนในครั้งนี้...
30 กรกฎาคม 2547 21:56 น. - comment id 303093
เมื่อลายเหงาเข้าหาให้ร้าวฉาน เหมือนมีมารมาซึมแซกในหัว คิดต่างต่าง นานา ให้น่ากลัว ตามืดมัว มองไป ไร้ทางเดิน
31 กรกฎาคม 2547 11:42 น. - comment id 303242
ความมีสุขทุกข์ใจเมื่อได้เหงา
มันโล้มเล้าน้าวโน้มโหมจิตเหลือ
เกิดความฝันจินตนาจนเหลือเฟือ
จนแสนเบื่อเหลืออารมณ์ว้าเหว่ใจ.
แก้วประเสริฐ.
มาเยี่ยมพี่ดอกแก้วก่อนไปพักผ่อนจ้า
2 สิงหาคม 2547 13:08 น. - comment id 304393
@...ชัยชนะ... ลายชีวิตหลากลายมีหลายดี อารมณ์ดีก็จะใช้สีลายสวย อารมณ์เย็นลายก็รื่นชื่นระรวย อารมณ์เศร้าลายก็สวยแบบเศร้าซึม สวัสดีค่ะชัยชนะ
2 สิงหาคม 2547 13:10 น. - comment id 304394
@...แก้วประเสริฐ... ขอบคุณค่ะแก้วประเสริฐ ...เมื่อเหงาใจไร้สุขมาปลุกปลอบ ใจก็ชอบคิดไปให้ใจเหงา และซ้ำเติมเรื่องร้ายใส่ชีพเรา ทำให้โลกอับเฉาไปเปล่าเอย
7 สิงหาคม 2547 00:18 น. - comment id 307750
หาเวลาว่างมาอ่านยามดึกค่ะพี่ดอกแก้ว ชอบมากค่ะบทนี้
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
