เรือนเราอยู่ไร่ริมน้ำ คงรับเพื่อนฉ่ำใจได้ ที่ฟังว่ามาว่าจะใด พอใจโปรดยิ้มแย้มพลัน ------------------------------- อยากยิ้มอยากยั่วแย้ม........โยงขัน นุชบ่ลืมคืนวัน.......แต่น้อย มิตรภาพอิ่มราวจันทร์..พราวผ่อง จันทร์ส่องวาวบ่พร้อย....พร่างฟ้าพาเขษม เอมใจเอมอิ่มซึ้ง.............ทรวงขวัญ เยือนถิ่นอยากชมจันทร์.ห่างเศร้า ชื่นชมพี่นานครัน......คราวก่อน พี่เอย สองพี่พาเอ่ยเว้า......ออดซึ้งคำนึงนาน ---------------------------------------- แต่ว แดว แด่ว แต่ว แดว แด่วมือถือร้อง โทรศัพท์เพื่อนพ้องเรียกจากบ้าน ว่านุชจ๋ามัทโทรหาอย่ารำคาญ ตอนนี้ถึงดงดานกันหรือยัง เสร็จธุระมัทจะบึ่งมาซึ้งด้วย เพื่อพักกายให้หายป่วยหัวใจมั่ง เหนื่อยและท้อต่อวันคืนขมขื่นจัง อยากมาฟังเสียงไพรผ่อนใจพัก เรนคนดีก็อยู่นี่ด้วยนะคะ รายนี้น่ะตื่นเต้นเป็นเอาหนัก ไม่น้อยกว่ามัทหรอกเห็นออกคัก กำลังมีความรักอีกด้วยดิ กะจะเอาเชอโรกีขี่ไป ขับไหวยังมีใจรักด้วยสิ รักไต่ภูรักดูไพรใครพาริ นุชเพียกล้าอิอิพามัทเป็น to be continue
ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์ 24 มิ.ย. 2547 06:18 น. - ID 55849 
922
8
0
24 มิถุนายน 2547 06:20 น. - comment id 289003
คุณมัทครับผมยังอยากพบคุณทุกวันที่นี่ ไม่อยากให้ไปไหนเลย รู้ไหมเวลาเราอกหนักน่ะ เขียนกลอนรักหวานเจี๊ยบเลยแหะ สมมติให้พี่พงษ์เป็นแฟนก็ได้นี่นา
24 มิถุนายน 2547 06:28 น. - comment id 289006
คืองี้ครับ อารมณ์ช่วงอกหักผิดหวังนี่มันแฝงพลังล้ำลึก มันทำงานได้ดีกว่านึกเสียอีก น่าเสียดายที่บางคนปล่อยมัน หรือทำลายมันด้วยLกฮสารเสพติดต่างๆ หรือแม้กระทั่งฆ่าตัวเอง พี่คิดว่ามัทไม่ทำอย่างนั้น เขียน น้องของพี่เอ๋ย เขียนมันออกมา พี่พงษ์จะอ่านและตอบ ดวลกลอนกับพี่ก็ได้บทต่อบท นี่พี่อยากให้น้องมีพลังใจ งานเท่านั้นน้องที่เราจะยิ้มกับมันได้เสมอ ทุกยาม ทุกเวลา จะมีใครหรือไม่มีใครเราก็ยังยิ้มได้ของเรา ยิ้มสิครับคุณมัท
24 มิถุนายน 2547 06:41 น. - comment id 289007
หน้าส่วนตัว
มีเรน..ด้วยนะ.. อิอิอิ..
ใช่คะ .. เรนกำลัง ..มีความรัก..
ก็ .. เรนรัก .. บทกวี..
รักคน ..เขียน..กวี..
โห้ยย .. เรนรัก.. หมดเลยคะ..
ก็ ..การที่เรน..ได้ อ่าน..
ได้เขียน ..
บทกวี .. ให้..เรน..
อย่างที่ คุณก่อพงษ์ ..บอกกับพี่มัทจริงๆ..
นะคะ..
แค่ได้ ..อ่าน .. บทกวี..
ก็ทำให้เรนมี .. ความฝัน..
มีความ..เชื่อมั่น..
บางอย่าง..กวีบทนั้น .. ให้เรน ..ได้มากมาย..
เรน..รัก ..บทกวี..
เรน..ขอบคุณ ..ที่ทำให้..เรนมีรอยยิ้ม..
กับเช้าวันนี้ .. นะคะ..
24 มิถุนายน 2547 07:44 น. - comment id 289014
เช้าวันนี้ มัดหมี่ ตื่นหกโมงเช้า สายไม่เบา ก็เมื่อคืน นอนตีสี่ นั่งแต่งกลอน วอนเว้า เค้าอีกนิ ตื่นอีกที สายโด่ง เลยพี่พงษ์ แวะมาหา พี่พงษ์ ตรงเรือนพี่ มองดีดี เห็นน้องเรน ทำตัวโค้ง ยิ้มหยี่ ๆ จากใจ เดินมั่นคง จุ๊บเรนตรง แก้มนวล อ้าว...หงายหลังเลย พี่พงษ์จ๋า นี่มัทมา ให้สั่งสอน ก็วันก่อน ทำเรื่อง ด้วยใจเอ๋ย คิดมากมาย เกรงใจ พี่เค้าเอย ตั้งใจเลย จะไป ให้ไกลตา แต่มัทไป ไม่รอด หรอกพี่แก้ว ใจมันแป้ว หากห่าง จากพี่ข้า ตัวเองเจ็บ พี่เค้าเจ็บ จนเจียนบ้า ตัดใจลา พี่เค้าไป ไม่ได้เลย เถอะอย่างไร มัทสัญญา จะไม่ดื้อ จะยึดถือ ประเพณี อย่างเปิดเผย จะเฝ้ารอ แม้เรา ไม่ได้เชย ไม่ละเลย จากเค้าไป อีกแล้วเอย
24 มิถุนายน 2547 08:13 น. - comment id 289020
อรุณสวัสดิ์ค่ะ วันนี้ชื่นมื่นจัง
24 มิถุนายน 2547 09:12 น. - comment id 289033
... ผมขอไปด้วยคนได้ไหมครับ คุณก่อพงษ์
ชอบขับรถแกรนเชอร์โรกี่ มากครับ
ชอบธรรมชาติด้วย โดยเฉพาะการกางเต๊นนอนตามยอดดอย ป่าเขา .......
24 มิถุนายน 2547 17:47 น. - comment id 289234
สวัสดีครับทุกท่าน โอ้โฮผมมีมิตรร่วมฝันเพียบ เพื่อนใหม่ คุณพายุด้วย สวัสดีครับ ไปด้วยกันก็ดีครับ ให้ผมเป็นเด็กท้ายรถยกสัมภาระก็แร้วกัน ไปบ้านตีนภูกระดึงนะครับเที่ยวนี้
24 มิถุนายน 2547 19:44 น. - comment id 289309
พึ่งจะรู้น้องสาวฉันนั้นสดชื่น ทุกวันคืนเพราะมีรักมากนักหนา จึงอยากรู้ช่วยชี้แจงแถลงมา ว่าเป็นใครเล่าหนาคนรักน้องเรน *-*ขอไปด้วยคน หากมีที่เพียงพอนะค่ะ เกาะล้อก็ไปค่ะ อิอิ กลอนน่ารักมากเลยค่ะ*-*
24 มิถุนายน 2547 20:15 น. - comment id 289343
มาอานได้หน่อยค่ะ
25 มิถุนายน 2547 05:20 น. - comment id 289544
สวัสดีครับคุณผู้หญิงไร้เงา ผมเอา เจ้าดีมากโฟวีล ไปรับก็แล้วกันถ้าแกรนเชอโรกีของคุณพายุไร้ที่ว่าง ขอบคุณครับคุณtiki และน้องมัท พี่ว่าให้เขาเป็นแรงบันดาลใจในการทำงาน ชิ้นใหญ่เถิด เช่นเขียนนิยายสักเรื่อง เอาเขาเป็นพระเอกไปเลย ส่วนน้องมัท เอาตัวเองเป็นนางเอกหรือน้องสาวนางเอก หรือแม่นางเอก(ฮา)ก็ได้นี่นา น้องมีพลังที่พี่ไม่มีรู้ไหม
25 มิถุนายน 2547 05:48 น. - comment id 289549
อะนะพี่พงษ์ มัทหามีพลังไม่ จิตใจก็ห่อเหี่ยวววววว อยากไปเที่ยวกับพี่พงษ์ มัทติดตรงไม่มีรถนั่ง ภูกระดึงแหม...ไกลจัง อยากนั่งโฟวีลได้มัยร่า แกรนเชอโรกีพี่พายุน่ะ มีคนนั่งแล้วคร้า มัดหมี่น่ะแค่คนอาศัย แค่พี่เค้าให้ฝากจิตใจ ก็เป็นบุญหนุนส่ง จากขอนแก่นไปเมืองเลย มัทไม่เคยเลยซักครั้ง อยากจะไปด้วยมากจัง ขึ้นไปนั่งดูพระอาทิตย์ เขาว่าสวยจับจิต แต่ติดว่าขึ้นไม่ไหว มัทแค่คิดไกล ๆ อยากให้มีคนอุ้ม ใจคงเต้นตูมตาม ชายตางามยิ้มละมุน ใช้หัวพิงไหล่อุ่น ๆ อิ่มกรุ่น ๆ ในอกเค้า เฮ้อ...ใกล้สว่างแล้วเรา ฝันไกลใยเล่า ตื่นตอนเช้ามาตอบกลอน คิดถึงพี่พงษ์เสมอนะคะ
26 มิถุนายน 2547 18:50 น. - comment id 290260
แวะมาเยี่ยมด้วยอาการงัวเงีย ช่วงนี้คงไปไหนไม่ไหว พึ่งได้มีเวลาว่างแวะมาทักทายครับ
27 มิถุนายน 2547 20:26 น. - comment id 290695
เพราะบอลใช่ไหมครับคุณชัยชนะ ขอบคุณครับที่แวะมา
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
