..หนาวไอ...ในสายฝน

อาภาภัส

   กาพย์ฉบัง ๑๖
          แสงอรุณแรงเรื่อเรือง            สาดส่องประเทือง
   พรายพร่างเพริดแพร้วนภา
         เจือจานฉายผ่านพสุธา           ชุบชีวีกล้า
   ทั้งชนสรรพสัตว์พืชไพร
         กิ่งก้านแตกกอเกิดใหม่          สวยสดสีใส
  ระดะดอกดังเดือนดาวลอย
        ยามพระพายชื่นเชยกลอย       พลิ้วสบัดเพียงน้อย
  กลิ่นหอมล้อมอวลยวนลาน
      ผีเสื้อเริงร่าสนุกสนาน               ลิ้มรสสุคนธมาลย์
  สานก่อต่อแต้มแซมพฤกษ์
     เรไรหริ่งหรีดกรีดคึก                 เรียกร้องก้องกึก
 ดั่งเราระทึกตรึกตรอง
     สกุณาโผผินครอบครอง              รวงรังจับจอง
แมกหมู่มวลไม้พรายพันธุ์
    เหลียวมองวกกลับตัวฉัน             หวังสุขเวียนวัน
กอบก่ายกอดไว้สายลม
    เมื่อไหร่หนอความระทม              เปลี่ยนกลับทับถม
ก่อสุขเสริมศรีอุรา
    คะครึนครั่นคร้ามฟากฟ้า             ครางครวญลั่นมา
มวลหมู่เมฆาเปลี่ยนผัน
    บัดเดี๋ยววสันต์โรมรัน                 หยาดหยดลงพลัน
ซู่ซ่าสาดซ่านเปียกปอน
     รวดร้าวหนาวใจสุดถอน             หวลหาอาวรณ์
ไออุ่นรุนใจให้เริง
      หนาวฝนทนไขว่ใจเปิง              ราดรดกลดเพลิง
ปกป้องจองจำกรอมเกรียม
     อรุณรุ่งพุ่งเพริศเลิศเรียม           รักคงเทียบเทียม
สุกไสวในสายปลายฟ้า
       
  
อ่านกันเพลินๆค่ะ
อรุโณทัย  อาภาภัส