คลื่นเสียงกรูจู่โจมเข้าโหมจิต ระรัวฤทธิ์กังวานผ่านทรวงไหว กระหึ่มก้องกัมปนาทฟาดหัวใจ กระชากให้ไร้จุดหยุดอารมณ์ ความเคลื่อนไหวในจอภาพฉาบสีสัน แสดงบทบาทนั้นอย่างเหมาะสม ฉากดูหมิ่นเหยียดเย้ยเอ่ยคารม คมเฉือนคมดุเดือดเชือดวจี ฉากต่อสู้บู๊สะบั้นไม่พรั่นพรึง สิบต่อหนึ่งสู้ได้ไม่หลบหนี ฉากนางร้ายทะเลาะเข้าตบตี นางเอกหนีน่าสงสารร้าวรานใจ ฉากซาบซึ้งเสน่หาคราปลอบขวัญ พระและนางคู่นั้นเคียงชิดใกล้ เพลงประกอบหวานซึ้งตรึงหทัย ชื่นหัวใจคนดูอยู่หน้าจอ ฉากสุดท้ายความตายกรายมาเยือน จิตสะเทือนหลั่งน้ำตาอีกคราหนอ ความโศกเศร้าเคล้าภาพฉาบเสียงคลอ คือบ่วงล่ออารมณ์จมมายา แต่ละช่วงแต่ละฉากหากฉายซ้ำ ค่อยค่อยนำฟิล์มเลื่อนเคลื่อนองศา ทีละภาพทาบจอต่อสายตา อย่างช้าช้าก็จะเห็นเป็นภาพเดียว หาได้มีความเคลื่อนไหวในจอนั้น ความดุดันก็ไม่มีสักส่วนเสี้ยว ที่เห็นว่ารักกันมั่นกลมเกลียว แท้จริงเป็นภาพเดี่ยวที่ต่อกัน ความสืบเนื่องว่องไวในการฉาย ภาพทั้งหลายจึงเห็นเป็นเหมือนฝัน ให้อารมณ์คนดูนับร้อยพัน ตามบทนั้นบทนี้ที่แสดง หากปัญหาที่มีในชีวิต เพ่งพินิจดุจสไลด์ใส่สีแสง ทีละภาพจะพบความเปลี่ยนแปลง ลดความแรงอารมณ์ระทมทรวง ไม่ผูกเรื่องยืดยาวสาวความคิด รู้ถูกผิดแยกย่อยจากใหญ่หลวง ทีละจุดหยุดใจไร้ภาพลวง หลุดจากบ่วงสืบต่อก่อพิษภัย
18 พฤษภาคม 2547 12:13 น. - comment id 269960
โอ้โห้ยอดเลยครับ บรรยายได้ดุจไปดูร่วมกับคุณเลย นี่แหละคือยอดของการแต่งกลอน ภาษารัดกุม สั้นแต่ได้ใจความดีมากครับ ขอชมเชยด้วยใจจริง แก้วประเสริฐ.
18 พฤษภาคม 2547 12:30 น. - comment id 269975
สลับกันค่ะ เพิ่งขึ้นไปดูที่ บ้านคุณดอกแก้วมา อิอิ กำลังจะ ลอกกลอน หยุด ที่เขียนไว้เมื่อคืนพอดีค่ะ
18 พฤษภาคม 2547 12:33 น. - comment id 269977
ไพเราะสุดๆ และแฝงด้วยเนื้อหาให้คิดติดตามทำความรู้จักใจตนของตน แวะมาร่วมอ่านค่ะ
18 พฤษภาคม 2547 13:17 น. - comment id 270002
ชอบบทนี้จังค่ะ... .........................
18 พฤษภาคม 2547 14:08 น. - comment id 270045
มาเยี่ยมค่ะพี่ดอกแก้ว สบายดีมั้ยคะ รักษาสุขภาพด้วยนะคะ ดินสอค่ะ
18 พฤษภาคม 2547 15:06 น. - comment id 270082
สาธุอาจารย์พี่ดอกแก้วครับ .... ขอทบทวนการพิจารณาธรรมครับ คือการมีสติ พิจารณา เวทนา เกิดต่อ สืบสาน สันตติ ปิดบัง ทุกข์พาน สงบกาล สติเกิด รู้ภัยเอย สาธุครับ
18 พฤษภาคม 2547 17:01 น. - comment id 270126
ดูละครแล้วย้อนดูตัว อย่าลงมัวระเริง ฉากหลากสีสัน ชีวิตจริงกับละครมันต่างกัน มีสติ มั่นไตร่ตรองคิดให้ดี แต่งได้ดีมากเลยคะพี่ดอกแก้ว เจ๋งเป้ง
18 พฤษภาคม 2547 18:21 น. - comment id 270177
ไพเราะมากๆเลยค่ะ... สุดบรรยาย...แม่หญิงแห่งกลอน ทำยังไง ถึงเก่งขนาดนี้คะ.. ***ชื่นชมด้วยหัวใจของคนรักกลอนเลยค่ะ*** .....................วีนัสก่ะเจ้า.......................
18 พฤษภาคม 2547 18:22 น. - comment id 270178
ด้วยชีวิตนั้นเป็นเช่นละคร บทบางตอนให้รู้ดูสุขสันต์ ทั้งโศกเศร้าคลุกเคล้าปะปนกัน สื่อตรงนั้นให้เห็นเช่นความจริง....ฯ ไพเราะและให้แนวคิดที่ดีมากค่ะ..ชื่นชมนะคะ. ไม่ได้มาเยี่ยมพี่นานแล้ว...พี่สบายดีมั้ยคะ...ราชิกา..ยังคิดถึงพี่อยู่นะคะ..รักพี่เสมอค่ะ...
18 พฤษภาคม 2547 18:35 น. - comment id 270185
@...แก้วประเสริฐ... ขอบคุณค่ะคุณแก้วประเสริฐ กำลังใจที่มอบให้นี้ ทำให้ต้นกล้าแห่ความหวังเจริญขึ้นได้อีกโขทีเดียว งานชิ้นนี้เป็นเพียงบางมุมของความรู้สึกที่ได้ไปชมภาพยนตร์มาค่ะ ภาพลวงตาที่ชักพาใจคนดูให้ร้องไห้ หรือหัวเราะกันสนั่นโรง
18 พฤษภาคม 2547 18:38 น. - comment id 270186
@...tiki... สลักกันก็ไม่เป็นไรค่ะ ... เพราะอย่างไรเราก็ได้พบกันเสมอ บนสายทางแห่งมิตรสัมพันธ์อันมีค่า ขอบคุณค่ะคุณทิกิ
18 พฤษภาคม 2547 18:42 น. - comment id 270190
@...อาภาภัส... ขอบคุณมากค่ะที่แวะมาอ่านและให้ถ้อยคำที่แสดงถึงน้ำใจไว้ ที่จริงแล้ว ก็ไม่กล้าคิดหรอกค่ะว่า จะได้รับคำชื่นชมถึงขนาดนี้ เพราะยังไม่สันทัดในการเขียนกลอนและการใช้คำนัก ซึ่งคุณลุงเวทย์มักจะท้วงติงมาเสมอ แต่อย่างไรแล้วก็ขอขอบคุณในกำลังใจที่มอบให้นะคะ
18 พฤษภาคม 2547 18:44 น. - comment id 270192
@...ลี่....ผู้มาเยือน... ด้วยความยินดีที่มาเยือนค่ะ ขอบคุณนะคะที่เข้ามาอ่าน
18 พฤษภาคม 2547 18:48 น. - comment id 270195
@...ดินสอ น้องจ๋า... ขอบคุณมากนะคะในความห่วงใย ตามอาการที่เป็นอยู่นี้ แม้ว่าความปวดจะหายไป แต่ความชาที่มีมากขึ้นนั้น คงพอจะสรุปได้ว่า ยังไม่ดีขึ้นค่ะ แต่ไม่เป็นไรค่ะ ..สู้ๆๆๆๆ
18 พฤษภาคม 2547 18:51 น. - comment id 270196
@...น้ำ... พิจารณาธรรมนำจิตรู้ มุ่งตรงสู่ปัญญาพาสืบสาน รู้รอยต่อก่อเหตุกิเลสมาร สาธุการ...ในสติที่ผลิงาม สาธุเช่นกันค่ะน้ำ .. ที่น้อมนำปัญญามาใคร่ครวญในธรรมชาติที่กระทบอยู่เสมอ
18 พฤษภาคม 2547 18:56 น. - comment id 270198
@...แอ๊ปเปิ้ล... ดูละครย้อนชีวิต เพื่อลิขิตความเข้าใจ ถึงเหตุและเลศนัย จากภาพลวงปวงมายา หากแยกความกลุ่มก้อน แล้วตัดทอนแก้ปัญหา จะง่ายสบายกว่า มองทั้งกลุ่มให้กลุ้มใจ ขอบคุณมากนะคะน้องเอีปเปิ้ล บทแจมของน้องแอ๊ปเปิ้ลก็สะท้อนควมคิดได้ดีมากเช่นกัน
18 พฤษภาคม 2547 18:58 น. - comment id 270199
@...วีนัส... กำลังใจเพียบแปร้ แม้เพียงแค่ถ้อยวาจา ขอบคุณที่กรุณา เยี่ยมเยือนให้กำลังใจกันค่ะ ...วีนัส
18 พฤษภาคม 2547 19:02 น. - comment id 270200
ดูละคร ย้อนดูตัว ตนครุ่นคิด โอ้ชีวิต ยิ่งรีบเร่ง ยิ่งรุ่มร้อน หยุดพินิจ พิจารณา คราพักผ่อน เรื่องยอกย้อน แก้ได้ ใช้ปัญญา ไม่รู้จะตรงกระทู้หรือเปล่า แต่ก็ดีใจที่พี่ดอกแก้วแม้หายไปบ้าง แต่ก็ไม่ค่อยนาน.
18 พฤษภาคม 2547 19:21 น. - comment id 270212
@...น้องราชิกา... เพราะชีวิตนั้นเป็นเช่นละคร หากมองย้อนกลับไปอย่างช้าช้า ก็จะพบตัวการม่านมายา คือความสืบของขันธาในละคร สวัสดีค่ะน้องราชิกา ขอบคุณมากค่ะในความห่วงใย สุขภาพก็ยังไม่เป็นปกติหรอกค่ะ แต่ไม่เป็นไร ..ตอนนี้ยังอ่านยังเขียนได้ ก็จะขอเข้ามาพบกับน้องๆที่น่ารักทุกท่านเสมอ น้องราชิกาก็ต้องรักษาสุขภาพเช่นกันนะคะ เพื่อจะได้เป็นที่พึ่งของคนทั้งหลายที่มีความทุกข์ และสามารถนำตนไปพบความสิ่งที่ปรารถนาได้ในที่สุดไงคะ ด้วยความห่วงใยค่ะ
18 พฤษภาคม 2547 19:26 น. - comment id 270216
@...ชัยชนะ... ภาพที่เคลื่อนด้วยความไว ทำให้ใจนั้นหลงผิด คิดว่าภาพมีชีวิต เพราะว่าจิตไม่พิจารณา สวัสดีค่ะน้องชายที่น่ารัก ไม่ว่าจะนานแค่ไหน แต่เมื่อเข้ามาแล้วก็ได้พบกับชัยชนะทุกครั้ง อบอุ่นใจมากที่ยังมีญาติกาในชายคาเรือนหลังนี้ สุขภาพไม่ค่อยดีนักค่ะ แต่จะพยายามมาขีดมาเขียน มาอ่าน และพบปะกับน้องๆเท่าที่จะทำได้ ขอบคุณมากค่ะ
18 พฤษภาคม 2547 21:18 น. - comment id 270276
ยังคง..งดงาม.. ในความรู้สึก..ของเรน..เสมอ.. คิดถึง.นะคะ...
19 พฤษภาคม 2547 15:54 น. - comment id 270760
@...เรนน้อย... ขอบคุณมากจ้ะที่แวะมา เรียนหนักมากไหมช่วงนี้ ดูแลตัวเองด้วยนะจ๊ะ ...ละอองฝนโปรย ระวังเป็นหวัด
21 พฤษภาคม 2547 21:28 น. - comment id 272071
หากปัญหาที่เรามีในชีวิต เราหยุดคิดทำจิตให้สดใส มองปัญหาที่ละเปาะแล้วแก้ไข ปัญหาคงไม่ใหญ่เกินไปเลย *-*กลอนไพเราะและสวยงามด้วยความหมายมากๆๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ รักและคิดถึงเสมอนะค่ะ*-*
21 พฤษภาคม 2547 22:54 น. - comment id 272135
@...ผู้หญิงไร้เงา... ชำแหละซากยิ่งใหญ่ให้เล็กลง เป็นรูปทรงกระทัดรัดจัดปัญหา เรื่องเล็กๆแก้ไขได้ในพริบตา มองปัญหาด้วยปัญญากล้าลงมือ สวัสดีค่ะน้องตูน ...ไม่สบายหรือเปล่า หายไปหลายวันเชียว ฝากความคิดถึงไปกับน้องดาหลา..ได้รับยังคะ