-- ไม่มีใครและมีใคร ก็มีเรา เป็นคนเก่า คนเดิม คนนี้ คอยห่วงหา อาวรณ์ ทุกทุกที กี่สิบปี กี่ชาติไหน ไม่ลืมเลือน เป็นทั้งเพื่อน ทั้งพี่ เป็นหนี้รัก คอยปกปักษ์ รักษา มาแชเชือน จักดูแล ทนุถนอม กล่อมดวงเดือน ดั่งดวงดาวสกาวเกลื่อนเยือนราตรี ไม่มีใครและมีใคร ให้รับรู้ ใจฉันอยู่ เป็นคู่เธอ ไม่หลีกหนี้ อยู่อย่างดินคู่ฟ้า พาราคู่ประชาชี ดั่งเงาเหงาเฝ้าตามเธอฯ
11 พฤษภาคม 2547 11:25 น. - comment id 265675
แต่งได้แบบ งง ๆน่ะ แต่มีความหมายค่ะ * * แวะมาทักทายนะค่ะ * *
11 พฤษภาคม 2547 12:13 น. - comment id 265709
แวะมารับกำลังใจ
11 พฤษภาคม 2547 22:17 น. - comment id 266039
ด้วยคนนะ
11 พฤษภาคม 2547 22:21 น. - comment id 266047
ไม่มีใครหรือมีใครก็ไม่ว่า แถมยังมาหอบอุรามาเสนอ มอบให้รักมอบให้รู้มอบให้เธอ จึงเก็บไว้นะเออใจที่มี *-*กลอนน่ารักดีคะ มอบให้ใครก็ไม่รู้ เก็บไว้ที่ผู้หญิงไร้เงาแล้วกันถ้าไม่มีเจ้าของ อิอิ*-*
11 พฤษภาคม 2547 23:27 น. - comment id 266110
ความรักเหนือชะตา บางครั้งคราก็หาเหตุผลไม่ได้เลยค่ะ มาด้วยรักนิติและคิดถึงเสมอมาค่ะ