ในวันที่ฉันต้องเข้าโรงพยาบาลและเข้าห้องฉุกเฉินนั้น เป็นเพราะว่าฉันไม่ไหวจริงๆ พยาบาลถามว่ามาอีกแล้วหรือ ฉันก็เลยบอกว่าที่นี่ไม่ใช่ศูนย์การค้าหรือที่ท่องเที่ยวถ้าไม่มี เรื่องบาดเจ็บก็ไม่มีใครต้องการมาหรอกฉันพยายามทำความ เข้าใจว่าเขาต้องทำงานหนักเพื่อรับมือกับคนไข้สารพัดโรค ในห้องค่อนข้างวุ่นวายเพราะคนไข้มากกว่าพยาบาลและหมอ แต่สิ่งที่ฉันไม่ชอบใจกับการกระทำของพวกพยาบาลและผู้ช่วย เวลาที่เขาพูดกับคนไข้นั้นลักษณะคำพูดของเขาเหมือนตหวาด ฉันเข้าใจว่าเขาต้องเจอเหตุการณ์อย่างนี้ทุกวัน ทุกวันจนกลาย เป็นความชินชาและกลายเป็นคนตายด้านเหมือนไม่มีหัวใจ เวลาคนไข้ร้องด้วยความเจ็บป่วยเขาก็ว่าเอาใครที่ไหนจะมาร้อง ถ้าเขาไม่เจ็บป่วยจริงๆ เวลาที่เขาเข้ามาเรียนนั้นเขาต้องมีการ สั่งสอนมาว่าจะต้องปฎิบัติอย่างไรต่อคนไข้เขาอยากมีงานทำ ให้ทำอะไรเขาต้องทำได้ แต่พออยู่ไปนานๆเข้าพวเขาเริ่มรู้งาน รพ. ของเอกชนเขาปฎิบัติต่อคนไข้ดีเพราะเขาคิดค่ารักษาแพง แต่เขาอยู รพ. ของรัฐบาลค่าตอบแทนมันต่างกัน การพูดจา กับคนไข้บางทีฉันทนฟังแทบไม่ได้คนที่เขาเจ็บป่วยมาเขาต้องการ การรักษาไม่ใช่มาฟังเสียงดุๆห้วนๆของพยาบาล คนไข้ที่มาก็ไม่กล้า ที่จะเถียงหรืออธิบายได้ แต่สำหรับฉันฉันไม่ยอมเพราะฉันเจอมา หลายครั้งแล้วถ้าไม่มีใครกล้าที่จะพูดพวกเขาจะใช้นิสัยเดิมๆต่อไป ฉันเถียงกับพยาลเพราะฉันถือว่าฉันไม่ผิด ในห้องไม่มีใครกล้าพูด ฉันบอกกับเขาว่าเป็นเพราะไม่มีใครกล้าที่จะพูดหรือโต้ตอบเขา แต่สำหรับฉันแล้วฉันไม่ยอมที่ฉันทำเพื่อส่วนรวมไม่ใช่เพื่อส่วนตัว ฉันอยากให้เขาสำนึกเสียบ้างว่าไม่ใช่เขาจะว่าคนไข้ได้อย่างเดียว มีคนไข้คนนึงตามองไม่เห็นเขาเอาข้าวมาแจกฉันก็ยกถุงน้ำเกลือ ไปแขวนเอาไว้และป้อนข้าวให้ เวลาแกหิวน้ำถ้าฉันไข้ไม่ขึ้นฉัน ก็จะลุกไปเอาน้ำให้ดื่ม เพราะว่าฉันเห็นว่าไม่มีใครที่จะสนใจ แม้กระทั่งคนไข้ที่มีอายุใกล้เคียยงกันสามารถลุกไปไหนต่อไหนได้ เขายังไม่ยอมช่วยเหลือเอาเสียเลย แค่เอาน้ำให้แกกินเท่านั้นเอง หัวใจของพวกเขาทำด้วยอะไรกันนะ พอฉันลงจากเตียงฉันก็ โดนว่าอยากเป็นพยาบาลนักหรือ ฉันเลยบอกว่ามนุษย์ธรรมนะ รู้จักกันบ้างไหม มีกันบ้างไหมในใจเมื่อเขาไม่ทำฉันทำเขาก็ว่า ฉันโต้เถียงค่อนข้างรุนแรงพอเช้าขึ้นมาพยาบาลคนนั้นไม่กล้า ว่าอะไรฉันอีกเขาพูดกับฉันอย่างดี ฉันเข้าใจเพราะเขาต้องเจอ คนหลากหลายประเภท แต่เขาควรจะแยกแยะบ้างไม่ใช่แค่ พูดจาออกมาแต่ละครั้ง พอฟังแล้วมันเสียความรู้สึกมากๆ ทั้งพยาบาล ผู้ช่วยพยาบาล และคนไข้ที่ช่วยตัวเองได้ ต่างก็เห็นแก่ตัวกันทั้งนั้นเลยเช้าวันจันทร์ค่อนข้างวุ่นวาย ป้าคนที่ตามองไม่เห็นแกร้องครวญครางทุรนทุรายให้เอา สายยางที่สวยปัสสาวะออกเพราะว่าสายมันหมดอายุทำให้ แกไม่สามารถปัสสาวะออกมาได้มันเลยปวดอยู่ในท้องทั้ง พยาบาล ผู้ช่วย บุรุษพยาบาล ต่างเดินผ่านไปอย่างไม่สนใจ แกร้องทรมานอยู่เป็น ชั่วโมง พวกเขาถึงได้มาดูแก ถ้าเขา เสียสละเวลาแค่ 1 นาที แกคงไม่เจ็บปวดและทรมานอย่างนั้น แกเคยมองเห็นแต่พอมองไม่เห็นมันก็ลำบากตอนที่ฉันกลับ มาบ้านแล้วฉันเข้าไปอาบน้ำและไม่เปิดไฟเลยฉันใช้การคลำเอา ฉันถึงได้รู้แล้วว่ามันเป็นอย่างไรถ้าแกไม่เห็นมาแต่แรกคงไม่ เป็นอะไรมีเรื่องอีกมากมายที่ฉันพูดไม่หมดและฉันไม่แน่ใจว่า เรื่องของฉันจะโดนเซนเซอร์อีกหรือเปล่าฉันต้องการปลุกจิตสำนึก ให้คนเรามีความเอื้ออารีต่อกันบ้างไม่ใช่คิดว่าไม่ใช่เรื่องของฉัน เหมือนอย่างที่ฉันเคยเจอมาหลายครั้งแล้วและฉันก็เข้าไปช่วยเหลือ เท่าที่จะทำได้ ฉันอยากขอร้องให้ทุกคนช่วยเหลือกันเท่าที่จะช่วยได้
26 เมษายน 2547 19:58 น. - comment id 254774
.ใครจะเซ็นเซอร์คะ อิอิ แต่เรื่องคุณไปอยู่ตรงเรื่องสั้น ซ้ายมือจะเยี่ยมมากเลยค่ะ ดีค่ะ จะอ่านต่อนะคะ
26 เมษายน 2547 21:01 น. - comment id 254811
อ่านแล้ว กลัวจัง .. ไม่อยากไปโรงพยาบาลเลย กะว่า ไปวัดโลด...วูบเดียว ดีกว่า
27 เมษายน 2547 02:54 น. - comment id 255020
มาอ่านในฐานะ พยาบาลห้องฉุกเฉิน แต่คิดว่า ตัวเองไม่เคยทำแบบนั้นนะ น้อมรับค่ะ.....จะพยายามไม่ทำตัวให้เป็นอย่างนั้น เด็ดขาด
27 เมษายน 2547 15:14 น. - comment id 255359
เสียใจด้วยนะคะที่เจอเรื่องเลวร้ายขนาดนี้ แต่อยากให้รู้ค่ะว่าคนที่ตั้งใจทำงานก็มีอีกมาก ในฐานะคนทำงานตรงนี้จะพัฒนาและปรับปรุงค่ะ ขอบคุณสำหรับโอกาสพัฒนา