อยากให้รู้ว่ามีใครห่วงใยเสมอ แม้ไม่อาจพบเจอเธอพร่ำเพ้อถึง ห่วงแสนห่วงในทรวงดวงใจตรึง เฝ้าคิดถึงคำนึงหาอยู่มิวาย จากกันไกลใจถึงกันมั่นด้วยรัก ฟ้ามิอาจพรากรักปักษ์ใจหมาย ขุนเขาสูงมหาสมุทรสุดกร้ำกราย ขวางมิได้รักชายหญิงที่จริงใจ ถึงวันนี้วิถีทางต่างเพียงเส้น เราจะร่วมเบนทางนั้นผันให้ได้ ถึงจะยากลำบากแสนแว่นแคว้นใด ทุกข์เหงาเศร้าเพียงไหนจะฝ่าฟัน คงต้องมีสักวันผันมาพบ ทางบรรจบประสบเส้นเป็นดั่งฝัน สุขหรือเศร้าเราจะอยู่คู่เคียงกัน จวบถึงวันที่อาสัญมิผันแปร
21 เมษายน 2547 15:17 น. - comment id 251452
บทกลอนไพเราะมากครับผม *-* มีความสุขที่ได้อ่านนะครับ *-* มาเยี่ยมครับผม *-*
21 เมษายน 2547 16:26 น. - comment id 251538
หาคู่ครับใครที่เข้ามาโพสหลังวิจิตร .. มาช่วยวิจิตรฝันฝ่าได้นะครับ ***ขอบคุณบทกลอนที่เป็นใจ
21 เมษายน 2547 17:05 น. - comment id 251582
เพราะมากเลยค่ะ อ่านแล้วเหมือนฟังเพลงเพราะๆเลย
21 เมษายน 2547 18:55 น. - comment id 251657
หนทางไกลใจอยู่คู่คลอเคล้า ดุจดั่งเงาอิงแอบแนบในฝัน คิดถึงเธอเสมอทุกคืนวัน ดุจดั่งจันทร์คอยทิวาแห่งราตรี.....ฯ บทกลอนเพราะค่ะ..มั่นคงและจริงใจ...ชอบค่ะ.. ขอแจมด้วยคนนะคะ
22 เมษายน 2547 06:20 น. - comment id 251906
แม้เส้นทางวางไกลแต่ใจสอง เฝ้าประครองรักมั่นไม่หวั่นไหว ถึงขลักขลุกบุกน้ำข้ามลุยไฟ ขอใฝ่ฝันเพียงเธอเสมอใจ