ความอ่อนไหวของชีวิต อาจเป็นเหตุผลหนึ่งของแรงผลักดัน ที่ทำให้เราไม่กล้าก้าวออกไปยืนบนโลกของความเป็นจริง บางเวลาที่ฉันเองมองหาจุดยืนในชีวิต แล้วกลับพบมันว่า มันไม่นิ่งและอ่อนไหว ไปตามสถานการณ์ที่เปลี่ยนไป ฉันดูคล้ายเหมือนคนกำลังสับสน วุ่นวายกับการค้นหาอะไรสักอย่างกับชีวิต มันมีอิทธิพลของความรู้สึกเข้ามาเป็นตัวกำหนด ฉันลากเส้นโค้งขึ้น เพราะไม่กล้าขีดเส้นตรง กลัวต้องเจออะไรที่ชีวิตรับไม่ได้ และต้องลงเอยด้วยการเจอกับจุดเริ่มต้น ฉันยอมรับที่จะปฏิเสธ เสียงที่หัวใจกำลังร้องเรียก และบอกเสมอว่า อดีตมีไว้สอนอะไรเราหลายอย่าง แม้ทุก ๆ วันฉันจะไม่รู้สึกทุกข์ร้อน กับการที่จะทำให้หัวใจก้าวเดินไป ปล่อยมันหยุดนิ่ง และไม่เต้นระรัว เมื่อต้องเผชิญกับสิ่งที่ขัดแย้งกับความคิด แต่มันก็ไม่อาจปฏิเสธความเป็นจริง ไม่มีหนังสือแม้แต่เล่มเดียว ที่จะสอนให้ฉันต่อสู้กับหัวใจ แม้สมองเจ้าเล่ห์ของฉัน มันจะหาวิธีการใด ๆ ก็ตาม มันก็ต้องยอมแพ้เพราะว่า ฉันไม่อาจปฏิเสธความเป็นจริง มาวันนี้แล้ว อะไรหลายอย่างเปลี่ยนไป ความคิดเปลี่ยนไป การแสดงออกเปลี่ยนไป สิ่งที่ยืดหยัดและยังอยู่ นั่นคือ หัวใจที่หวั่นไหว ไม่เปลี่ยนไปจากฉันเลย นั่นเป็นเหตุผลสำคัญ ที่ฉันเอง ไม่อาจปฏิเสธความเป็นจริง ที่หัวใจเรียกหาอยู่นั่นเอง
The sun 19 เม.ย. 2547 17:55 น. - ID 51583 
1596
4
0
19 เมษายน 2547 18:25 น. - comment id 250001
GSM บอกว่าความกลัวนี่เราสร้างมันขึ้นมาเองต้องกล้าที่จะเผชิญกับมัน.. --คงคล้ายๆกับความอ่อนไหว---กระมัง คงต้องหาเวลาทบทวนตัวเองแล้วเหมือนกันค่ะ
19 เมษายน 2547 21:55 น. - comment id 250163
ถึงคุณ... ตั้งใจเขียนมากเลยนะ อ่านแล้วเข้าใจค่ะ อรุโณทัย อาภาภัส
19 เมษายน 2547 23:13 น. - comment id 250239
เห็นด้วยค่ะ
20 เมษายน 2547 02:12 น. - comment id 250345
ถ้าอ่านเมาคลีลูกหมาป่า ของรัดยาร์ด คับปล้ง ก็จะรู้ว่า ความกลัว ก็คือคนเรานี่เอง อิอิ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
