หลายเหตุการณ์ผ่านชีวิตลิขิตสู้ เฝ้าเรียนรู้สู่เส้นทางสร้างความฝัน ผ่านหนาวร้อนสุขเศร้าเหงาจาบัลย์ มุ่งฝ่าฟันปั้นความหวังเพื่อตั้งตน อุปสรรคทั้งหลายกลับกลายเปลี่ยน พ้นวังเวียนวังวนอันสับสน ประสบการณ์ต่อเติมเสริมค่าคน เพื่อดิ้นรนค้นหาหวังดังตั้งใจ แต่ชะตามากำหนดกฎชีวิต ให้เบือนบิดผิดเส้นทางร้างเสียได้ สิ่งที่ผ่านไม่อาจช่วยอำนวยชัย จึงจำใจในความฝันที่ผันแปร มีเพียงเสียงเพรียกพร่ำย้ำให้คิด เฝ้าถอดจิตคิดเพียงฝันที่ผันแน่ แต่ความจิงสิ่งที่เห้นนั้นจริงแท้ ไม่อาจแก้ความแพ้พ่ายให้หายไป จากนี้ไปทำยังไงไปที่ไหน ทำอย่างไรเมื่อชะตาพาหมองไหม้ ทางชีวิตช่างมืดมิดด้วยจิตใจ ร้องร่ำไห้ระทมหมองนองน้ำตา หรือต้องจมตรมตรอมไปไม่มีสิ้น จนชีวินดิ้นดับดั่งปรารถนา อยู่ทำไมหากทนทุกข์ตลอดเวลา สิ้นชะตาสิ้นอาลัยในชีวี
29 มีนาคม 2547 16:30 น. - comment id 238104
ใช่แล้วคนเราฝืนโชคชะตาไม่ได้แต่โชคชะตาก็ลิขิตเราไม่ได้เหมือนกัน เอ๊ะมันยางงาย
30 มีนาคม 2547 00:20 น. - comment id 238378
หลายเหตุการณ์ผ่านชีวิตลิขิตสู้ แต่เรารู้ความผิดหวังนั่งกังขา ไม่ต่อสู้ยอมแพ้แก่ชะตา คงได้มาเพียงชื่อที่ลือนาม ว่าเรากลัวความหมองมัวทั่วทั้งหมด ให้ปรากฎเป็นชื่อระบือขาม ว่าเราหมดทางสู้อยู่ทุกยาม ยอมแพ้ความอับจนด้วยจนใจ แต่ถ้าเราลองสู้ดูสักครั้ง ให้มันรู้สักตั้งเพื่อเริ่มใหม่ อาจเป็นผลดีเลิศประเสริฐใจ แล้วก็ได้ความสดใสในใจตน *-*กลอนไพเราะ แต่งได้ดีมากๆๆๆๆเลยค่ะ หายไปนานเลยนะค่ะ*-*
30 มีนาคม 2547 04:47 น. - comment id 238473
...ความจริงอ่านกลอนนี้แล้วรู้ว่าคุณร้าวรานเพียงใด จึงอยากให้คุณมีความสุขดังนี้นะคะ.... โอละเห่ เหหัวเรือเอื้อขึ้นฝั่ง หาคนนั่งข้างกายให้คลายเหงา คุยจ๊ะจ๋าสานตาพบสบตาเรา ยิ้มบางเบาเย้านิดนิดจุมพิตเธอ (ขอให้มีแต่ความสุขนะคะ)
12 เมษายน 2547 21:35 น. - comment id 246122
หนทางไกลอยู่ที่ใจให้ต่อสู้ ผิดเป็นครูก้าวต่อไปใจอาจหาญ อย่าท้อแท้แม้ใจต้องร้าวราน เปรียบใดปานแกร่งที่ใจไม่ต้องตรม....ฯ มาให้กำลังใจนะคะ..สู้ต่อไปค่ะ..ตราบใดที่เรายังมีลมหายใจ.....