ฉันเหมือนเด็ก หัดคว่ำ แล้วหัดคลาน ความคิดอ่าน...หลากหลาย...ยังปลายหาง.. เฝ้าขีดเขียน...ลายเส้น...เป็นเส้นทาง.. เขียนบางบาง...ไม่เน้นหนัก...รีบถักทอ.. ค่อยค่อยอ่าน..ค่อยค่อยเขียน...เรียนงานเก่า ค่อยค่อยเฝ้า...ฝึกฝน...ไม่ย่นย่อ วันเวลา...เปลี่ยนไป...ไม่รั้งรอ ความชำนาญ...เพียงพอ....ก่อเกิดการ ด้วยหัวใจ...มีความรัก...อยู่เปี่ยมล้น รักเอ่อท้น...บทกวี..ดนตรีหวาน เรียงประสม...คำคม...พจมาน... สืบประสาน...ทางฝัน...อันเสรี หัวใจ...อิสระ....พาให้ฝัน ด้วยมุ่งมั่น...สรรค์สร้าง....งานกวี แต้มลวดลาย...สดใส...ระบายสี เพลงกวี...ขับกล่อม...โอบล้อมคน....
11 มีนาคม 2547 12:40 น. - comment id 229012
มาอ่านสวยน่ารักดี บางสีอ่อนไปหน่อยค่ะ สวัสดีคะ
11 มีนาคม 2547 20:20 น. - comment id 229241
ขอบคุณที่มาเม้น ครับ อิอ ว่างๆ จะเขามาอ่าน
12 มีนาคม 2547 01:27 น. - comment id 229371
สู้ต่อไป...ไอ้มด X มาให้กำลังใจ..ทั้งก้าวแรก... และ แรกก้าว.... อ้อ..ขอแจมข้างบน..สีอ่อน..พวกคนแก่.. จามองไม่ค่อยเห็น อิ ๆๆๆ.. โอ๊ย Tiki ปาหัวตะวันทำไม? ไปดีกว่า.... เดี่ยวจะแวะมาใหม่น่ะค่ะ
17 มีนาคม 2547 11:39 น. - comment id 232159
* ----* ขอบคุณค่า....พี่ tiki Thank you na ..WheN fall in Love ขอบคุณค๊า..พี่ภูฯ ขา โดนปาหัวด้วยก้อนกรวด..หัวปู๊ดเลย...เจ็บไหมคะ ..