เรามีความทรงจำกับเพื่อน แรงกดดันกับคู่กัด และพลังกับการต่อสู้กับจิตใจ ใจแข็งกับเข้มแข็งมันมักจะต้องต่อสู้ กับความอ่อนระอาใจ ดึกแล้วคืนนี้ฉันตั้งใจว่า จะไม่มีความทรงจำกับใครบางคน ที่ได้แต่เพียงเป็นแค่ภาพฝัน แต่ยิ่งคิด ก็ยิ่งตอกย้ำ จนต้องเลิกความสนใจ ไปกับการร้องเพลงก่อนนอน เพลงที่ฉันร้องฝากไป บอกได้เพียงว่า ทุกอย่างเป็นความฝันที่ คิดแล้ว ไม่มีเลยที่จะเป็นไปได้ เขามาและก็ไป ฉันไปแล้วก็จากลามา ทางวกสำหรับเรา มันวนไม่มีทางออกได้ แต่ฉันกำลังจะออกจากทางไปแล้ว ต้องปล่อยให้เขาหาทางออกเอง ไม่ใช่เพราะฉันทิ้งเขา แต่เราไม่มีทางเดินทางร่วมกันได้ ไม่สักวันก็ต้องมีวันนี้ วันที่ต้องลา ฉันจึงตอบลาด้วย การเป็นเพียงเพื่อนใจกันและกัน และอยากฝันต่อไปอีกสักประเดี๊ยว แล้วจะเดินต่อไปเอง ตามลำพังอย่างเงียบ ๆ
5 กุมภาพันธ์ 2547 19:01 น. - comment id 212334
ความฝันเหรอ รอเถอะ สักวันก็ต้องมีใรเข้าใจเธอเองแหละ แวะมาอ่านนะ แต่งกลอนเศร้าจัง
6 กุมภาพันธ์ 2547 00:21 น. - comment id 212470
อ่านแล้วรู้สึกเศร้าจัง (ไม่รู้อารมณ์ไหน) หวัดดีนะ แวะมาเยี่ยม แวะมาทัก แวะมาหา แวะมา...bye! bye!
6 กุมภาพันธ์ 2547 02:19 น. - comment id 212506
เศร้าจังนะ
9 กุมภาพันธ์ 2547 16:39 น. - comment id 213917
เขามาแล้วก็ไป ทำให้ใจเราเศร้าหมอง มีแต่น้ำเนืองนอง ระหว่างข้างสองตา *-*เป็นกำลังใจให้นะค่ะ*-*