เดินดุ่มผ่านกาลเวลามาเกินกึ่ง ยังไม่ถึงที่หมายสุดปลายฝัน พบอรุณรัศมีที่สายัณห์ แล้วเหหันอัสดงลงลับทิว สองตาจ้องปองหมายในเส้นทาง หวังและฝันวาดร่างเป็นลายริ้ว หล่อเลี้ยงใจแน่นจิตไม่ปลิดปลิว ระร่วงลิ่วทิ้งหวังครั้งน้ำตา เห็นชีวิตมากมายหลายหลากรส ที่กำสรดโศกศัลย์พันปัญหา ทั้งโชติช่วงเริงร่ายในมายา แล้วพลันหายลับตาเข้ากองไฟ เห็นวิถีทินกรโคจรภพ ฤดูกาลผ่านกลบลบรอยไหม้ เห็นไม้ผลิแล้วร่วงทุกปวงใบ กี่พฤกษ์ไพรล้วนพรากจากกิ่งกร บางบุรุษพินิจพิศถึงธรรม เห็นทางนำสู่สุขสโมสร พบสิ่งใดไร้สิ้นจินต์อาวรณ์ เริ่มถ่ายถอนตัวตนพ้นอัตตา แม้นต้องโต้คลื่นกรรมก็ย้ำใจ ให้ผ่องใสเหตุผลพ้นปัญหา สิ่งใดเกิดแต่เหตุเลศธรรมมา ย่อมนำพาผลสู่ผู้ก่อการ แสงรวีคลี่ม่านผ่านโลกหล้า สองสายตาจับทิศจิตประสาน มุ่งตรงสู่ผลสุดท้ายหมายพบพาน พ้นกันดารเกษมสุขสิ้นทุกข์ภัย
29 มกราคม 2547 10:23 น. - comment id 209000
:)
29 มกราคม 2547 12:48 น. - comment id 209065
งานงามครับ พี่ดอกแก้ว
29 มกราคม 2547 13:34 น. - comment id 209087
อิอิ ทางธรรมเข้าบ่มคุณดอกแก้วแล้วจริงหรือ
29 มกราคม 2547 14:28 น. - comment id 209103
ว้าว...เพราะมาก ๆ ครับ... อ่านแล้วได้อรรถรสดีมาก...ยิ่งอยู่แถว ๆ หนังสือพระยิ่งอยากหยิบมาอ่าน...อิอิ ล้อเล่น...อย่างเป็นทางการนะครับ.../*-*/ มาเยี่ยมนะครับ...
29 มกราคม 2547 14:47 น. - comment id 209110
พบทั้งสุขและเศร้าคละเคล้ากัน แต่ใจฉันยังยินดีมีตัณหา เมื่อไหร่หนอจะสว่างกระจ่างตา ได้เห็นว่าพระธรรมเป็นสิ่งดี
29 มกราคม 2547 16:07 น. - comment id 209156
ทางชีวิตมีให้เลือก. . .
29 มกราคม 2547 18:01 น. - comment id 209191
..แวะมาทักทายค่ะพี่ดอกแก้ว กลอนจับใจเหมือนเดิมเลย^^..
29 มกราคม 2547 19:05 น. - comment id 209222
เมื่อชิวิตมาถึงครึ่งซึ้งความหมาย เหลียวหลังไป ในทาง เวิ้งว้างผ่าน มีหลายหลาก เรื่องราว คราวพบพาน ให้ไหวหวั่น ก้าวต่อไป คล้ายตะวัน
29 มกราคม 2547 20:45 น. - comment id 209270
@...tiki... สวัสดีค่ะ..^O^
29 มกราคม 2547 20:52 น. - comment id 209274
@...ฤกษ์... ขอบคุณมากค่ะ
29 มกราคม 2547 21:07 น. - comment id 209282
@...โกโรโกโส... เป็นคำถามที่น่าสนใจมากนะคะ เพราะอะไรล่ะจะมาเป็นเครื่องตรวจวัดคุณภาพของคนได้อย่างถี่ถ้วนทุกอณู และทำให้ผู้อื่นรับรู้ได้ว่า ...คนผู้นี้มีคุณสมบัติเช่นไร...ใช่เสแสร้งแกล้งทำหรือดีแต่วาจาหรือไม่ ยากที่จะระบุในโพลนะคะ แต่ว่าในพระพุทธศาสนานั้นวางหลักการตรวจสอบไว้อย่างชัดเจน...ในเบื้องต้นคือ กฎของศีล...ที่เป็นเครื่องตรวจวัดพฤติกรรมทางกายและวาจา และเราจะทราบได้ก็ต้องได้อยู่ใกล้ชิดเพื่อสังเกต แต่ที่ตนเองให้ความสำคัญเสมอมา... มิใช่อยู่ที่ความคิดหรือความรู้สึกของผู้ใด แต่มีความเชื่อว่า ...ใครทำ ใครได้ ...ทำมากได้มาก ทั้งดีทั้งชั่ว เอ...แต่ว่าคำถามนี้ ..ดูเหมือนจะถามแบบเสียดายๆอะไรๆอยู่รึเปล่าคะ...อิอิ
29 มกราคม 2547 21:16 น. - comment id 209286
@...พู่กันของหูกวาง... ว่าเข้าไปนั่น...อยากหยิบหนังสือธรรมะมาอ่านจริงรึเปล่าคะ เดี๋ยวก็ได้..หลับอิงพิงเสาอยู่กับราวระเบียงโบสถ์หรอกค่ะ ..อิอิ..ล้อเล่นเช่นกัน ....ขอบคุณมากนะคะที่แวะมาเยี่ยมเยียน
29 มกราคม 2547 21:25 น. - comment id 209290
@...วิศย์... เมื่อลืมตามาพบแสงสว่าง อย่าปิดตาอำพรางทำไม่เห็น พินิจถึงสิ่งต่างๆที่เคยเป็น ก็จักเห็นว่าชีวีมีแต่ทุกข์ สวัสดีค่ะวิศย์ ถ่อมตัวเกินไปหรือเปล่าคะ...
29 มกราคม 2547 21:27 น. - comment id 209291
@...dinsor ... ใช่แล้วค่ะ..ทางชีวิตมีให้เลือก และมีตั้งเจ็ดสาย ที่แต่ละคนเลือกเองว่า ..จะเดินไปบนทางสายไหน จะไปทางสบายหรือลำบาก จะไปทางโค้งหรือทางตรง อยู่ที่ใจจะไขว่คว้าค่ะน้องจ๋า
29 มกราคม 2547 21:29 น. - comment id 209292
@...นางมารพเนจร... ขอบคุณมากนะคะ แวะมาทักทายอย่างนี้ ....อบอุ่นจัง
29 มกราคม 2547 21:33 น. - comment id 209293
@...ชัยชนะ... ก้าวต่อไปคล้ายตะวันที่ผันฟ้า ไม่เคยเลื่อนทิศาเพื่อย้อนหลับ ผ่านมาแล้วผ่านไปไม่เคยนับ จะคว้าจับอดีตก่อนย้อนชีวิต ...คำว่า ตะวันให้ทั้งพลังและความมุ่งมั่น ที่จะทำหน้าที่รับผิดชอบ และการไม่ก้าวย้อนกลับ ขอบคุณที่ให้ฉากพิเศษในดวงตะวันนะคะน้องชาย
29 มกราคม 2547 22:39 น. - comment id 209326
ก้าวเดินทางผ่านมาอย่าล้าอ่อน ไหวสะท้อนเงาใจให้หลับฝัน ว่าวันเก่าวันใหม่ในทุกวัน จะก้าวไปอย่างไรนั้นให้มั่นคง *-*กลอนไพเราะมากเลยค่ะ ชอบค่ะชอบ*-*
29 มกราคม 2547 23:19 น. - comment id 209357
@...ผู้หญิงไร้เงา... ประสบการณ์เหมือนครูผู้คอยสอน ให้สังวรระวังอย่าพลั้งเผลอ สิ่งใดผ่านมาให้ได้พบเจอ คือเพื่อนเกลอเคียงใจไม่หลงทาง ขอบคุณค่ะน้องตูน
3 กุมภาพันธ์ 2547 23:24 น. - comment id 211539
สาธุ ผ่านเวลามากึ่งถึงฝั่งฝาก เพียรพ้นจากเวทนาที่หลงใหล เริ่มสังเกตุเพียงว่ามายาใย จึงเริ่มใหม่ในทางวางว่างลง สาธุ