ปากกา ทื่อไป ไหวหวั่น พิมพ์ดีด ไม่ทัน ใจสั่ง นั่งเทียนเขียนเมฆอีกครั้ง ยังหวัง..ยังหวัง ยังไหว... เลิกร้างห่างเหินเนิ่นนาน วิญญาณไม่รู้อยู่ไหน ว่างเปล่า ร้าวร้าง ข้างใน เขียนไป ไม่ได้.. ไม่ดี ตั้งมั่นวันนี้เอาแน่ กลอนแย่ แต่ใจ ไม่หนี เข็นไปให้จบเสียที กวีเก่า เข้าสิง จริงจัง สุดท้ายท้ายสุดจุดจบ เข็มพบจากทนฝนทั่ง กลอนนี้ ไม่ดี ไม่ดัง ข้าฯยัง ดีใจ ได้เขียน