ที่ปลายทางสุดท้ายในชีวิต ไร้มวลมิตรเคียงข้างอย่างเคยใกล้ เหลือแต่ความโดดเดี่ยวอยู่เปลี่ยวใจ ความอ่อนโยนสิ้นไร้ผู้นำพา มอบน้ำใจให้ไปไม่เคยหวง สร้างความดีทั้งปวงเพื่อโลกหล้า ยังแพ้พ่ายใจคนบนมายา มิเห็นค่าน้ำใจที่ให้จริง ได้แต่ปลอบใจตนให้พ้นโศก ใดในโลกล้วนเปลี่ยนไปทุกสิ่ง ที่ได้รับได้เห็นความเป็นจริง เพราะทำสิ่งเหตุไว้ในก่อนกาล เมื่อเวลาคราเหมาะเพาะให้ผล กรรมบันดลให้เป็นไปในสังสาร แม้นทำดีเพียงใดในสันดาน แต่ผลพาลอดีตกรรมยังตามทัน วันนี้รับกรรมเก่าอย่างเข้าใจ แม้นสิ้นไร้เพื่อนเคียงเรียงความฝัน เพราะรู้ว่าความดีที่ทำนั้น อนาคตสักวันส่งผลงาม ที่ปลายทางสุดท้ายในชีวิต แม้นไร้มิตรเคียงใกล้คอยไถ่ถาม ยังยืนยันขันต่อก่อนิยาม สร้างคุณงามฝากไว้ในปฐพี
13 สิงหาคม 2546 23:11 น. - comment id 159894
คุณพี่ขอรับ โพสต์มากๆผมตาลายอ่านไม่ทันนะขอรับ ที่ปลายทางสุดท้ายในชีวิต ผมไม่คิดจะพบคนที่มีค่า รู้ว่าต้องเสียเลือดและน้ำตา จบชีวาไม่มีเหลือเมื่อเราตาย
13 สิงหาคม 2546 23:25 น. - comment id 159904
ที่ปลายทางสุดท้ายในชีวิต ยังมีมิ่งมิตรให้ชิดใกล้ คอยติดตามด้วยความห่วงใย และต้องการดูแลและเคียงข้างไปทุกวันเวลา ***กลอนวันนี้ไพเราะทุกบทเลยค่ะ***
13 สิงหาคม 2546 23:33 น. - comment id 159910
เดินมาถึงปลายทาง อ้างว้างหัวใจเหลือแสน เพื่อนที่เคยมีก็ขาดแคลน เงินทองก็แสนจะลำเค็ญ
14 สิงหาคม 2546 00:20 น. - comment id 159935
@....ko..... ที่ปลายทางห่างใครมาเคียงข้าง อย่าอ้างว้างจากธรรมนำสุขศรี หมั่นระลึกตรึกตรองแต่ความดี แล้วจะมีความอุ่นใจไล้กายา เพิ่งฟื้นจากไข้ค่ะ ก็เลยว่างพอที่จะลงงานไว้มากหน่อย ค่อยๆอ่านก็ได้นะคะ ไม่ต้องรีบ ขอบคุณมากค่ะ
14 สิงหาคม 2546 00:22 น. - comment id 159938
@....น้องตูนจ๋า หากปลายทางเส้นนี้มีน้องรัก มาพิทักษ์ห่วงใยไม่เหินห่าง หัวใจพี่คนนี้นักเดินทาง คงไม่ร้างมิ่งมิตรสนิทใจ ขอบคุณมากค่ะน้องตูนที่ติดตามมาให้กำลังใจทุกบทเลย ..
14 สิงหาคม 2546 00:23 น. - comment id 159939
@..ทิว... ระหว่างทางสร้างใจให้เข้มแข็ง แม้นทุกแห่งจะไร้มิตรคิดเห็นหน้า แต่ใจตนจะค้นพบกับมรรคา ว่าหนทางข้างหน้านั้นสุขจริง ขอบคุณนะคะ
14 สิงหาคม 2546 01:03 น. - comment id 159951
ที่ปลายทางสุดท้ายในชีวิต ใครลิขิต? ...ก็คือเท้าเราก้าวย่าง แม้ไร้แล้วซึ่งเงาเขาร่วมทาง ความอ้างว้างคือเพื่อนแท้ดูแลใจ ที่ปลายทางสุดท้ายในชีวิต คงสมจิตเจตน์จำนงค์ประสงค์ไว้ หากระหว่างทางที่เท้าก้าวย่างไป แม้ล้มแล้ว...ลุกสู้ใหม่ไม่สิ้นทาง ****กลอนของพี่ดอกแก้วความหมายดีมากๆเลยค่ะ
14 สิงหาคม 2546 07:11 น. - comment id 159983
...ปลายทางที่ฝัน... ..ขอแค่... ...ความรู้สึกดีดี... กับการที่ได้อยู่... กับใคร..คนนั้น... ..ที่ฝัน... อยากใกล้.. คง เป็นไป..ไม่ได้... แค่ชิดใกล้..หนึ่งนาที... ... ..เรน..ขออนุญาต...แจมนะคะ...
14 สิงหาคม 2546 16:40 น. - comment id 160061
รายริมทางมากมายนายบุญกรรม แม้นสวรรค์หล่มนรกตกสถาน มีกรรมเก่าขับเคลื่อนไปในทุกวาร ธรรมทานยื้อหยุดใจให้ใฝ่งาม หวังรำงับกับปลายทางแห่งความสุข หมดสิ้นทุกข์ดับกิเลศทุกเขตขาม บุญกุศลนำหนุนเกื้อเผื่อแผ่ตาม สืบนิยามความงามให้เกรียงไกรกราว สวัสดีนะครับพี่ดอกแก้ว บทกวีสงบสงัดชัดในคำสอนของพระบรมศาสนา เพียงเพ่งพินิจลงไปในสายน้ำไหล ความหมายอันยิ่งใหญ่พลันบังเกิด ชอบภาพประกอบที่ให้อารมณ์กระชากใจยิ่งนักครับ บุรุษแห่งสายน้ำ
14 สิงหาคม 2546 20:33 น. - comment id 160093
@....น้อง poohkan... หากล้มลงตรงทางระหว่างก้าว อย่าปวดร้าวใจราญประหารขวัญ ยังมีความห่วงใยให้แก่กัน สื่อสัมพันธ์ส่งใจไปพยุง ขอบคุณนะคะน้องจ๋า
14 สิงหาคม 2546 20:40 น. - comment id 160094
@...เรนน้อยจ๋าอย่าหม่นเศร้า.. ให้ใจเหงาและอ้างว้าง ปลุกใจ..ไม่เลือนลาง จากความหวังและความรัก วันนี้อาจมีฝน มาร่วงหล่นและโหมหนัก รอหน่อยอีกสักพัก ปีกแห่งรักจักโบยบิน เมื่อฟ้าเริ่มกล้าแสง นกแมลงจะคืนถิ่น ไพรพฤกษ์จะโสภิณ คนถวิลจะคืนมา อย่าสิ้นหวังและอย่าทำลายกำลังใจของตนเองนะจ๊ะเด็กดี ..ขอบคุณที่แวะมาจ้ะ.... ว่าแต่ หายป่วยแล้วหรือจ๊ะ อย่าลืมทานยาและพักให้มากสักหน่อย จะได้หายสนิท....เป็นห่วงจ้ะ
14 สิงหาคม 2546 20:46 น. - comment id 160095
@.....บุรุษแห่งสายน้ำ อีกครั้งคราก็รู้สึกว่านามนี้เพราะนัก ถ้อยคำที่อ่อนโยน ยิ่งเพิ่มความน่าเคารพในพระศาสนา..... น้อยนักที่ใครจะกำหนดเส้นทางที่ชิตของตนได้..แต่มิใช่ไม่มี จิตนาการคือการเริ่มต้นจุดหมาย ความตั้งใจคือการก้าวไปในเส้นทาง ความอดทนคือพี่เลี้ยงที่คอยประคองให้ต่อสู้ สติปัญญาคือพาหนะที่นำไปสู่เป้าหมายในที่สุด จงพบแต่ความสุขตามที่ใฝ่ฝันนะคะ..ลำน้ำน่าน