กาลเวลาผันผ่านมานานเนิ่น ฤดูเปลี่ยนเส้นทางเดินให้ค้นหา ฉันยืนอยู่ด้วยความรักและศรัทธา มีความคิด จินตนา ในตัวตน เป็นหน่วยในสิ่งที่เรียกว่า...สังคม... เค้าชื่นชมหรือถมทับให้สับสน อาจเป็นเพียงธาตุอากาศในใจคน หรือปะปนในควันฝุ่น คลุ้งกระจาย หลายสิ่งอันผ่านมาในชีวิต หลายความคิดผ่านมาไร้ความหมาย หลายความฝันแตกดับพลันมลาย ดูคล้าย ๆ เหมือนว่าตายบางเวลา ลมหายใจแห่งความหวังที่ผ่าวแผ่ว เหมือนดวงแก้วค่อยแตกแหลกช้าช้า เหนื่อยและท้อจนบางครั้งมีน้ำตา จุดหมายข้างหน้าเหมือนว่ายังอีกไกล จึงมาเขียนบทกลอนอักษรศิลป์ อาภัพสิ้นหลายอันที่ฝันใฝ่ พร่ำแต่งถ้อยร้อยกรองของดวงใจ มอบให้โลก ที่มิได้ เป็นของเรา บอกชีวิตคือความจริงใช่สิ่งฝัน จะไม่อยู่ในวันวานที่อับเฉา จะไม่อยู่ในพรุ่งนี้ที่เนิ่นยาว จะอยู่ในวันนี้...ของเรา...ที่เป็นจริง
แอ็ปเปิ้ล 12 ส.ค. 2546 17:20 น. - ID 37690 
874
4
0
12 สิงหาคม 2546 17:54 น. - comment id 159579
เปิ้ล เป็นไงบ้าง
12 สิงหาคม 2546 17:58 น. - comment id 159581
สบายดี ตอบเมล์ให้แล้วนะ สวัสดีวันแม่จ๊ะ เพื่อนคงสบายดีนะ คิดถึง
13 สิงหาคม 2546 08:05 น. - comment id 159714
มาขอแย้งแจ้งไว้โลกใบสวย เราต้องช่วยด้วยสองมือให้สดใส ถ้าไม่ใช่โลกของเราเป็นของใคร เราลิขิตชิวิตได้มั่นใจตน
13 สิงหาคม 2546 08:20 น. - comment id 159719
แต่เรามีโลกของเรา โลกส่วนตัวของเรา ไม่มีใครมาปะปน มีเพียงตัวเราเอง
8 ตุลาคม 2546 14:48 น. - comment id 173153
แวะมาค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
