บนถนนสายเปลี่ยวเดียวดายนัก คนไร้รักไร้รากจะฝากฝัน ชายแก่แก่หญิงชรา..ยังฝ่าฟัน หัวใจหวั่นเหมือนคืนแรมแกมกังวล เกียรติยศแต่เมื่อวานไม่ขานรับ ไม่สดับรับรู้อยู่ทุกหน มีบทเพลงแห่งนิยามความมืดมน ความเป็นคนค่าน้อยด้อยราคา ช่วงสุดท้ายแห่งชีวีที่ยังเหลือ เหมือนเศษเนื้อข้างตลาดปราศจากค่า มีเพียงโลกเย็นเฉียบเงียบทุกครา ให้บ่นบ้าไปเพียงวันฝันไม่มี พวกเขาเป็นคนแรมทางข้างถนน ต้องทุกข์ทนกายใจไม่อาจหนี เมื่อวานวานอาจงดงามตามที่มี แต่วันนี้เขาคือซากกากสังคม ให้ฟ้าเป็นหลังคามาโอบอ้อม เดือนดาวล้อมปรารถนาต่างผ้าห่ม รินน้ำจิตเป็นน้ำใจให้กันลม เจ้าจงข่มใจอีกวัน..นะ..ขวัญเอย
19 กรกฎาคม 2546 07:06 น. - comment id 155161
.เรน..แวะมา..ชื่นชม..นะคะ.. ...
19 กรกฎาคม 2546 15:49 น. - comment id 155218
เศร้านะค่ะ
19 กรกฎาคม 2546 16:41 น. - comment id 155230
คนดีที่พุดพัดชาแสนรัก ตั้งแต่ได้แชทกันและก่อนหน้านั้นแล้วค่ะ วันนี้มีปาฏิหารย์รัก หยิบหนังสือเล่มนึงในร้านนายอินทร์มีชื่อคนดีด้วย..ที่เขียนโดยคุณทิวาค่ะ ภูมิใจในตัวคุณและปลื้มมากนะคะ ด้วยรักและจริงใจค่ะ..จากเพื่อนที่มีหัวใจโนบราค่ะ
19 กรกฎาคม 2546 20:55 น. - comment id 155280
สวัสดีค่ะ คำบางคำโดนใจพิมพ์มากค่ะ ด้วยความเคารพ