ข้อให้...เธอ

ณัฑกาล

หนาวร้างนัค้างไหว
หนาวกว่าใครในดึกหนาว
นำตาร่วงจากดวงดาว
ทุกย่างก้าวที่เดินทาง
ฝนรายป่ายฟ้า..ท้าฝน
ฝนรินเบื้องบนเปียกร่าง
ผจญทุกข์ล้มลุกอยู่กลางทาง
เคว้งคว้างเหนื่อยท้อ....ขอสู้ทน
หากเป็นเมฆขอเป็นเมฆที่เสกสร้าง
พร้อมโรยร่างโปรยปรายเป็นสายฝน
เป็นดอกไม้ที่บานในหัวใจคน
แม้ในวันที่ทุกข์ทนทรมาน
ในความเป็นราตรีที่หลับไหล
ดาวมิใช้เพียงดวงที่ร่วงผ่าน
แม้ไร้ดาวคืนหนาวที่ยาวนาน
ก็ยืดยาวร้าวราย......เพียงอรุณ
				
comments powered by Disqus
  • รักคุณคับ

    19 มีนาคม 2546 15:54 น. - comment id 116462

    อ่านแล้วสั่นเลยคร๊าบ..
      หนาววววววววววว..จาง
    อิอิ..^_^
  • ณัฑกาล

    19 มีนาคม 2546 21:20 น. - comment id 116622

    ขอโทษคะเขียนน้ำผิด
    
  • นายดอกไม้

    20 มีนาคม 2546 00:24 น. - comment id 116710

    เขียนผิดก็แก้ได้จ้า เห็นที่เครื่องหมายมากกว่าน่ะจ้า อยู่ด้านขวามือ
    แต่ต้องอยู่ในหน้าส่วนตัวนะ จะอยู่ท้ายๆ บทกลอน คลิกตรงนั้นจะเข้าไปแก้ได้จ้า
  • ณัฑกาล

    20 มีนาคม 2546 06:35 น. - comment id 116745

    ทราบแล้วคะจะปฏิบัติเดี๋ยวนี้คะ.....
    พี่ชาย............

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน